Kerstwensen

 We wensen alle onze lezers

fijne  Kerstdagen 

Foppe en Bessel, Kerst 2012

Foppe heeft plezier met zijn piep-kerstcadeau-eekhoorntje terwijl de rest kerst viert.

Bedankt voor al de goeden wensen met kerst.

Ik wens allen die mijn blog lezen noch een 

goede afsluiting van de kerstdagen. 

Voor de aanstaande jaarwisseling wens ik jullie

en jullie dieren geen onverwachte narigheden.

Moge het 2013 op een leuke en fijne manier beginnen en 

mogen jullie dieren en natuurlijk ook jullie als eigenaren

veel plezier en goede gezondheid beleven.

Uitblazen aan het oever langs de Rijn

Het gebied waar Foppe en ik trainen voor het jachtexamen is heerlijk overzichtelijk. Het lijkt bij mooi weer wel alsof alle honden uit heel Düsseldorf en omgeving met hun baasjes hier gaan wandelen. Een ideaal gebied waar de honden los mogen lopen, mogen struinen en zich in sociaal gedrag kunnen oefenen.

Heerlijk struinen in het hoge gras, zoeken naar konijnen, vogels, muizen....

Ik heb nu Bessel steeds mee. Hij mag dan kleine oefeningen doen, tussendoor wacht hij geduldig en kijkt wat er gaat gebeuren. Soms krijgt hij "bezoek" van voorbijgangers.Tot nu toe waren alle honden hier zeer sociaal. Het blijft dan bij een kort snuffelen aan elkaar, dan gaat het "bezoek" weer verder.

Kom Bessel, we gaan spelen!

Op het internet heb ik een plastic deken gevonden die men met lucht vullen kan. Dan wordt ze heerlijk zacht en warm door de eigene lichaamswarmte. Bessel ligt of zit dan braaf daarop. Hij kan wind en kou hebben, maar vocht, en dan vooral vanuit de grond is funest voor een hond die meestal in de woning is.

En dan komen eindelijk de woorden "!Toe maar!". Het startsein om te hollen en ravotten. Intussen zijn beiden zeer actief en gaan verre van mij de wereld ontdekken.

Het kan niet genoeg snel gaan om wat lekkers te halen bij vrouwtje.

De blijdschap en ondeugend kan men aan het kereltje zien.

 Ook ik geniet van het ontspannen in de natuur. Het is rustig hier, men hoort hier enkel de golven die van de vrachtschepen an wal slagen. En natuurlijk af en toe vogels en honden, die van zich laten horen. En ja, natuurlijk de baasjes van de honden, die fluiten of roepen als ze de honden weer terugroepen.

Pootjes baden, ze gaan nog geheel vrijwillig het water in!

Wat Bessel nooit deed - Foppe vindt het prachtig, rollen in stinkend onraad!

Intussen loopt Foppe niet meer achter Bessel aan, hij gaat vaak voorop.

Snuffelen langs de waterkant.

Heb je geroepen? Krijg ik dan snoep?

Af en toe toch nog in de buurt van vrouwtje.

Smaakt het water goed? Kan men het drinken?

Bessel heeft een stok, Foppe wil ook meedoen.

Foppe wil wel graag zien wat Bessel ontdekt heeft.

Foppe kijkt naar de meeuwen, net zaten die toch nog hier!?

Bessel gaat weer terug? Dan niks als achteraan!

De maatjes, samen en toch onafhankelijk!

Foppe, vaak onafhankelijk van Bessel, gaat de Rijnoever "onveilig" maken.

Oefenen lopen, voor de show!

Als ik deze foto's bekijk kan ik alleen maar blij en dankbaar zijn voor deze prachtige honden van dit prachtig ras.

Volwassen worden en genieten.

Contact met andere honden.

Foppe geniet van het leven met volle teugen. Maar hij probeert ook steeds meer zijn mannetje te staan. Soms is dat best lastig. 

Met andere honden is hij vaak timide. Totdat hij echt aan het spelen is. Als hij zich zeker voelt dan speelt hij vangen en daagt de ander hond uit. 

Met Bessel is het nog elke dag meerdere malen raak. Vooral als Foppe ziet dat ik de spullen pak om met de honden uit te gaan kan Foppe zich niet meer beheersen. Hij begint Bessel te plagen. Hij stemt dan zijn "burlen" = diepe rollende grommen aan en bijt Bessel in de wang en zij, soms ook in de poten. Bessel dreigt niet echt terug. Als hij het wel doet ga ik hem verbaal ondersteunen. Soms wijs ik Foppe terecht. Aan de riem wijs ik hem steeds terecht. Als de honden aan de riem zijn heb ik het laatste woord. Sinds ik eens in de modder gevallen ben met de honden die vooruit stormden ben ik nog veel consequenter geworden. Op het moment is het sowieso gevaarlijk met de vele sneeuw en het mogelijke eis op de weg.

 

Ontmoeting met een onbekende reu, er wordt veel gesnuffeld.

Markeren.

Foppe markeert al heel bewust. Hij gaat vaak markeren en soms gaat Bessel niet overheen markeren. Over de plasjes van Bessel gaat hij (nog) niet markeren. Foppe snuffelt ook heel vaak en soms begint hij ook al te trillen met zijn bekje. Ik ken dat van Bessel. Die doet dat steeds als loopse teven in de buurt zijn. Bessel krijgt dan ook vaak schuim om het bekje. De beiden reuen snuffelen de laatste weken ook vaak samen op het zelfde plekje. Ze dollen ook veel vaker met elkaar, Foppe heeft Bessel waarachtig uit zijn isolement gehaald.

Wie is de snelste?

Overlevingskracht.

Wintertijd, tijd om de vogels bij te voeren. 

Natuurlijk heb ik ook van de ballen vogelvoer, afgepakt in plasticnetjes, gekocht. Gisteren, bij mooi weer wilde ik een hele tas vol ophangen. Ik legde de tas op een bloempot. Zodat ze goed te grijpen waren en Foppe niet voor de neus stonden. Dacht ik. Ineens zag ik Foppe wegsluipen en op zijn lievelingsplekje op het grastapijt gaan liggen. Hij was aan het kauwen. Ha, dacht je! Ik haalde de jachtfluit en floot hem. Daarna nog een "Hier!" Niets, ik niks wie los, de laarzen aan en naar hem toe terwijl ik hem steeds haastiger zag kauwen. Hij zal toch niet... Ja wel, toen ik bij hem was zocht ik naar het plasticnetje. Niets - hij had het verspijst!!!! Op dit moment werd ik echt kwaad van bezorgdheid. De eerste keer dat ik wegens hem chagrijnig werd. Het voelde niet goed, maar ik heerste hem aan en hij moeste meteen de woning in. Ik heb de hele middag niet meer met hem gesproken. Hij was dan ook vrij rustig. Totdat hij 's avonds een bot van de berging jatte. Mijn schuld, ik heb niet gemerkt dat hij achter mijn rug de berging in ging en ik heb de deur dichtgemaakt achter me. Dus hij was in het donker, had alle tijd om die gunstig in te vullen.... En botten zijn gewoon hondenvoer. Dat mag men eten....

Vanochtend was hij even met de nieuwe huisschoen van Guido bezig. Hij heeft hem van de vloer naar de woonkamer gebracht en kauwde op hem. Ook hier was een prima gelegenheid om hard "Neen" te zeggen. En hij stoppden onmiddellijk en vertrok naar de vloer, uit mijn zicht.

Foppe is geen pup meer, neen, ik moet, of ik wil of niet toch duidelijker de grenzen aangeven, denk ik.

  

"Hier"!

Gehoorzaam zijn. 

Ik oefen het "hier" vaak tussendoor. Dan krijgen ze een koekje. Sinds Foppe bij ons is, komt Bessel ook veel sneller en blijer. 

Bessel blijft in het vergelijk met Foppe dichter bij me. Foppe is steeds aan het speuren. Er zijn erg veel wildsporen en dan moet men toch op onderzoek uit gaan!

Even rusten.

Het is vaak vermoeiend met twee honden in de natuur aan de riem te lopen. Soms neem ik het verbindingsstuk voor twee honden mee. Dat is heel handig als ik in de winkel (tot nu toe enkel de dierenwinkel) loop met beide honden. Maar ook op smalle paden gaat dat goed. Dan mogen de honden ook niet snuffelen, ze moeten gewoon braaf lopen.

Op smalle wegen aan de gekoppelde riem.

Aan het einde van onze wandeling in de prachtig ondersneeuwde omgeving gingen we even nog naar de Pottenvijver. Foppe wilde gelijk op het eis gaan lopen. Gelukkig had ik hem al aan de riem. 

Afgelopen jaar hebben de schaatser hier veel lol gehad.

Het eis is nog niet dragend.

Resumé.

Het is heel leuk om twee honden te hebben. Maar ik heb nooit gedacht dat een hond zo uitdagend kan wezen. Foppe brengt met zijn karakter een heel nieuwe sfeer in mijn leven. Ik heb erg veel plezier met dit kereltje. En wat ik al heel vroeg opmerkte, hij houdt me alert, ook ben ik vaak te laat. Het is af en toe moeilijk om hem slimmer af te zijn....

De eerste sneeuw

Afgelopen vrijdagavond, 2 december begon het voor het eerst in het jonge leven van Foppe te sneeuwen. Ik heb het niet opgemerkt omdat het buiten al donker was. Toen ik op de balkon licht maakte is Foppe voor de balkondeur gaan zitten. Hij keek verbaast naar buiten naar de dwarrelende sneeuwvlokken. Ik was benieuwd hoe hij zich buiten gedroeg. 

Dus jas, sneeuwlaarsen en handschoenen aan, riemen gepakt en naar buiten met de beiden. Eerst bleef Foppe op de trap staan kijken. Dan ineens holde hij naar buiten en probeerde de vlokken te pakken. Het was een leuk gezicht hoe hij steeds weer naar de vlokken hapte en met de poten de sneeuw op de bodem wegduwde.

Foppe is verbaast over de witte zachte sneeuw.

Ik heb sneeuwballen gegooid, Bessel is er gek mee. Maar Foppe ging liever Bessel aansluipen.

aansluipen nu, Bessel kijkt even naar de sneeuwbal

Na enkele minuten begon Foppe te dollen. Hij holde als een gek rond en blafte van opwinding.

hollen en dollen

Ik ga graag in de sneeuw wandelen. De honden blijven schoon, hebben lol en er zijn vele sporen van dieren die ik probeer te determineren. Ook is het veel lichter met sneeuw. Het is zelfs mogelijk 'snachts door het bos te wandelen omdat de sneeuw reflecteert. Als het vers gesneeuwd heeft is het heel bijzonder om het landschap in dit andere gezicht te zien.

heerlijk graven, het ruikt naar muizen...

Tijdens de laatste ronde van de avond. Foppe rook iets onder de sneeuwlaag. Dan graven maar....

wordt vervolgt....

Foppe's eerste konijntje

5e les
3 december 2012

We begonnen met het apporteren. Ik heb geoefend, maar thuis liep het nog niet zo, hoe ik hoopte. Foppe weigerde om de apporten van de grond op te nemen. Enkel de dummy met konijnenvel om heeft hij af en toe genomen. Ook tijdens de les spookte Foppe wat. Soms heeft hij het genomen, soms niet. Dus dat wordt weer oefenen thuis met aanbieden op ooghoogte en dan steeds dieper tot ik het op de grond kan leggen. Niet erg, hij is nog jong en heeft tijd om het te leren.

Thuis aan het oefenen met de dummy met het konijnenvel.

Flitsende Foppe. Hij haalt het apport zonder lange riem en komt snel terug.

Dan haalde Monika het konijntje uit de tas. Het lijkt op de foto groter dan het was. Volgens mij was ze nog meer benieuwd naar wat Foppe ermee doet dan ik. Eerst mocht hij de geur ongeveer 8 minuten opnemen. In het begin hield ze het aan een poot, later legde ze het op de grond. Ze heeft het hem ook een keer in de vang gegeven, dat ging zonder tegenstribbelen van Foppe. Na deze grondige inspectie heeft ze het aan een snoer vastgebonden en het begin van de sleep met een takje gemarkeerd en dan is ze ongeveer 100 meter een sleep gelopen. Ik heb ondertussen Foppe aan de riem gehouden en we hebben samen toegekeken. 

Hoe ruikt een dood konijntje?

Toen ze teruggekomen was mocht ik Foppe "aanzetten". Ik heb daarvoor de 2-meter riem aan zijn halsband gelaten. Met de worden "zoek apport" stuurde ik hem vooruit. Ik bleef bij het begin staan en hij ging, met de neus op de grond heel snel vooruit. Toen hij bij het konijntje was heb ik hem met de stem geholpen: "apport, hier"! en waarachtig, hij pakte het op en kwam hollend en trots, met staart omhoog terug met het konijntje correct in de vang.

Hier heb ik het konijntje, goed zo?

We hebben het gehele nog eens herhaald, maar nu een langere sleep, ook helemaal rechtuit. Maar deze keer pakte het kereltje het konijntje en ging het bosje in, legde het af en kwam zonder buit terug. Zijn buit lekker als voorraad gedeponeerd, voor slechtere tijden!

Monika keek me aan een vertelde me bloedserieus dat dit een rangorde - probleem was! Ja, Foppe begint al behoorlijk te bepalen, hij wil dat het naar zijn kopje gaat.

Ik heb Foppe aan de riem genomen, ben met hem de sleep langsgelopen en we gingen samen het bosje in. Ik voelde hem aan dat hij nu niet geneigd was de buit te pakken. Dus heb ik het konijntje opgenomen en op het open veld nogmaals aangeboden. Maar hij weigerde. Dus ik moest het hem wel in de vang geven. En toen zijn we samen terug gehold naar het begin van de sleep. Goed voor mij, het werken met de hond noemt men hondensport, dus aktiv bewegen....

Dus heb ik nogmaals een sleep gelopen en dan ben ik Foppe met de 10-meter riem achteraan gelopen. Deze keer ging het weer goed.

Tijdens een ochtendwandeling. Foppe ziet vogels. Hij is zeer gefascineerd door alles wat beweegt.

Intussen is het begonnen te sneeuwen. Maar we gingen gewoon door met werken. Monika wilde nog zien hoe hij aan de riem liep. Ik heb niet vaak geoefend. Maar het ging uitstekend. Ik mocht zelfs de riem af doen en voor het eerst een rechte lijn en een acht met hem zonder riem lopen. En Monika was enthousiast. Mooier kon niet, meende ze. Ik voelde zelf dat Foppe prachtig ging an mijn linker kant. Hij had af en toe met zijn neus contact met mijn linker hand, dus wist ik dat hij bij me was.

Het "Hier" - komen is nog een zwakke punt. Ook daar moeten we aan de lange riem gaan oefenen. Ik weet dat het voor Foppe veel te ontdekken geeft, maar "Hier" is "Hier"! Ik oefen het niet zo graag omdat ik liever zie dat Foppe gaat snuffelen. Maar ja, gehoorzaam zijn is wel de bedoeling voor een jachthond.

Aan het einde van de les heeft Monika verteld hoe leuk ze Foppe vindt omdat hij zo graag werkt en zo snel van begrip is. Ze meent dat vele honden verkommeren thuis als ze geen opdrachten hebben. Zulke honden moeten geest en lichaam gebruiken zodat ze zich helemaal kunnen ontwikkelen. Met veel opdrachten oplossen worden ze nog slimmer.

Foppe's hobby's

De bench gaat weer naar de kelder.

Foppe is nu 38 weken oud. Tot nu toe was hij nooit meer dan 1 uur alleen thuis. Met Bessel samen was hij hooguit 4 uur alleen thuis.
Al sinds een paar maanden weet Foppe hoe hij de bench moet openen. Foppe in de bench thuis laten is geen optie meer. Hij weet nu binnen een minuut eruit te komen. Hij doet het ook als we toekijken.
Foppe ging nooit vrijwillig in de bench. Ik heb steeds 's avonds snoep in gegooid en dan ging hij binnen. Sinds enkele weken slaapt hij niet meer in de bench. Dus vandaag heb ik hem weer in de kelder opgeborgen.

Ooch vrouwtje, het is zo makkelijk, hier eruit te komen, wacht maar af.....

De tanden erin, vastpakken, openschuiven en open is de deur!

De hal ziet daardoor weer wat gezelliger uit. Het is toch steeds opruimen geblazen. Voordat we het huis verlaten gaan alle deuren van de kamers dicht, alle levensmiddelen gaan achter deurtjes en  hondensnoepjes en apporten worden opgeborgen in een kast.

De jas, laars en de 10 - meter - lijn, daar gaat men mee naar buiten....

Dat was lekker! Het was nog helemaal vol.

Ik ben geen vis, maar het smaakte prima.

De deksel van een doosje met lekkere stukjes runderlever erin, het kostte wat tijd, maar het ging open.

Bij mooi weer hoort een Stabij buiten te zijn, maar wel met de vos.

Nee hoor, ik kom nog niet naar binnen!

Het rechter oog van de vos heeft Foppe eruit geknabbeld.

De zalf was gelukkig bijna al op toen Foppe ze proefde.

"Heerlijk om in de aarde te wroeten. Misschien kan ik de muis wel pakken."

Het zoenen met Bessel is al lang een gewoonte in de avonduren.

Natuurlijk op het hoofdkussen met het kopje, daar ruikt het lekker.

Dit keer het hoofdje op het kussen van vrouwtje.

Ik kan niet schelden met Foppe. Hij is steeds zo vrolijk als ik met hem bezig ben en dat wil ik zo houden. Natuurlijk probeer ik regels op te stellen. Zo heb ik hem drie keer op mijn bed tussen de lakens gevonden. Ik heb hem steeds gewoon eruit laten komen op een vriendelijke manier. De vierde keer heb ik het toevallig gezien dat hij erin wilde. Toen was mijn kans gekomen. Ik heb heel duidelijk "neen Foppe" gezegd en zie da: sinds toen heeft hij het niet meer gedaan. Hij kent dus het 'nee' zeer goed.

Deze week heeft hij wel enkele zaken gesloopt die ik niet echt leuk vond. De dummy met het konijnenvacht omwikkeld, de huisschoenen van Guido en mijn snoepzakje dat zo goed bij de blauwe Jeans paste. Allemaal waren de voorwerpen aangevreten en heel veel kleine stukjes te vinden. Van de dummy heb ik geen foto gemaakt.

Guido was niet erg gelukkig toen hij zijn huisschoen in deze staat vond.

Dit snoepzakje was helemaal gevuld en stond klaar bij de garderobe om over 10 minuten mee te nemen...

Ik ben blij dat ik nu een taak voor Foppe heb (jachttraining) en dat het plezierig is met hem te werken. Ik denk, als hij geen opdrachten zou krijgen, hij nog heel veel meer energie zou hebben. Hij is buitengewoon vindingrijk en nieuwsgierig. Hij geeft niet op als hij iets wil en als hij aan een bezigheid plezier beleeft kan hij uren ermee bezig zijn. Als ik toevallig zie met hoeveel aandacht hij iets gaat onderzoeken dan moet ik gewoon in het geheim lachen.

Foppe is mijn 6e hond en de 2e Stabij, maar dit heb ik nog met geen een zo intensief meegemaakt. Bessel heeft tot nu toe als pup alleen een drempel beschadigd (aan geknabbeld). Verder is hij het braafste kind van de klas. En nu deze Foppe.........!