Foppe's hobby's

De bench gaat weer naar de kelder.

Foppe is nu 38 weken oud. Tot nu toe was hij nooit meer dan 1 uur alleen thuis. Met Bessel samen was hij hooguit 4 uur alleen thuis.
Al sinds een paar maanden weet Foppe hoe hij de bench moet openen. Foppe in de bench thuis laten is geen optie meer. Hij weet nu binnen een minuut eruit te komen. Hij doet het ook als we toekijken.
Foppe ging nooit vrijwillig in de bench. Ik heb steeds 's avonds snoep in gegooid en dan ging hij binnen. Sinds enkele weken slaapt hij niet meer in de bench. Dus vandaag heb ik hem weer in de kelder opgeborgen.

Ooch vrouwtje, het is zo makkelijk, hier eruit te komen, wacht maar af.....

De tanden erin, vastpakken, openschuiven en open is de deur!

De hal ziet daardoor weer wat gezelliger uit. Het is toch steeds opruimen geblazen. Voordat we het huis verlaten gaan alle deuren van de kamers dicht, alle levensmiddelen gaan achter deurtjes en  hondensnoepjes en apporten worden opgeborgen in een kast.

De jas, laars en de 10 - meter - lijn, daar gaat men mee naar buiten....

Dat was lekker! Het was nog helemaal vol.

Ik ben geen vis, maar het smaakte prima.

De deksel van een doosje met lekkere stukjes runderlever erin, het kostte wat tijd, maar het ging open.

Bij mooi weer hoort een Stabij buiten te zijn, maar wel met de vos.

Nee hoor, ik kom nog niet naar binnen!

Het rechter oog van de vos heeft Foppe eruit geknabbeld.

De zalf was gelukkig bijna al op toen Foppe ze proefde.

"Heerlijk om in de aarde te wroeten. Misschien kan ik de muis wel pakken."

Het zoenen met Bessel is al lang een gewoonte in de avonduren.

Natuurlijk op het hoofdkussen met het kopje, daar ruikt het lekker.

Dit keer het hoofdje op het kussen van vrouwtje.

Ik kan niet schelden met Foppe. Hij is steeds zo vrolijk als ik met hem bezig ben en dat wil ik zo houden. Natuurlijk probeer ik regels op te stellen. Zo heb ik hem drie keer op mijn bed tussen de lakens gevonden. Ik heb hem steeds gewoon eruit laten komen op een vriendelijke manier. De vierde keer heb ik het toevallig gezien dat hij erin wilde. Toen was mijn kans gekomen. Ik heb heel duidelijk "neen Foppe" gezegd en zie da: sinds toen heeft hij het niet meer gedaan. Hij kent dus het 'nee' zeer goed.

Deze week heeft hij wel enkele zaken gesloopt die ik niet echt leuk vond. De dummy met het konijnenvacht omwikkeld, de huisschoenen van Guido en mijn snoepzakje dat zo goed bij de blauwe Jeans paste. Allemaal waren de voorwerpen aangevreten en heel veel kleine stukjes te vinden. Van de dummy heb ik geen foto gemaakt.

Guido was niet erg gelukkig toen hij zijn huisschoen in deze staat vond.

Dit snoepzakje was helemaal gevuld en stond klaar bij de garderobe om over 10 minuten mee te nemen...

Ik ben blij dat ik nu een taak voor Foppe heb (jachttraining) en dat het plezierig is met hem te werken. Ik denk, als hij geen opdrachten zou krijgen, hij nog heel veel meer energie zou hebben. Hij is buitengewoon vindingrijk en nieuwsgierig. Hij geeft niet op als hij iets wil en als hij aan een bezigheid plezier beleeft kan hij uren ermee bezig zijn. Als ik toevallig zie met hoeveel aandacht hij iets gaat onderzoeken dan moet ik gewoon in het geheim lachen.

Foppe is mijn 6e hond en de 2e Stabij, maar dit heb ik nog met geen een zo intensief meegemaakt. Bessel heeft tot nu toe als pup alleen een drempel beschadigd (aan geknabbeld). Verder is hij het braafste kind van de klas. En nu deze Foppe.........!

Foppe heeft zijn eerste kraai geapporteerd!

4e les
20 november 2012

Deze les stond in het verdiepen en herhalen van het tot nu geleerde.

• bij voet lopen te oefenen met wendingen,
• snel en langzaam gaan en blijven staan, 
• waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
• het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben (ook praten)
• apporteren, het woord heel vaak zeggen, de dummy nog aangeven, af en toe proberen of hij het zelf aanpakt (aanbieden)  werken met de twee dummy's, enkele meter lopend, dan voor me zittend en afgeven, opletten op het correcte afnemen
• 'hier' oefenen aan de lange lijn

Foppe en ik leren met veel plezier. Hij is echt leuk om hem iets aan te leren. Intussen probeer ik het apport wat dieper (dichter bij de grond) aan te bieden. Hij pakt het nog niet met zoveel enthousiasme als ik zou willen. Maar ik denk dat ik dat wel bereik met hem. Hij is nu erg geconcentreerd en ik kan hem alleen maar bevestigen bij zijn werk. Heel af en toe moet ik hem corrigeren. Ik merk zelf dat ik heel creatief en geduldig ben. Als iets nog niet zo lukt, hoe ik het wil, doe ik een stapje terug. Als het dan lukt maak ik een uitbundig dansje met hem. 

Het lopen met een apport in de vang gaat al heel goed, ook gaat hij ook zonder problemen voor je zitten en houdt het zolang in de vang totdat ik het hem af neem. Ik doe deze oefening alleen aan de riem.

Van deze les heb ik geen foto's.

  


5e les
25 november 2012

De eerste les met anderen samen! We zijn met 10 honden. Ik heb Bessel en Foppe bij me. De bedoeling is dat ik met beiden oefeningen doe.  

Ik vond het interessant om de honden met hun baasjes te zien werken. Het waren 1 zwart-witte Duitse Staander kortharig, 2 Weimaraner, 1 kleine Münsterländer, 2 Pudelpointer, 1 Ierse Setter, 1 hond uit Italië met een uiterlijk lijkend op een Podenco en de 2 Friese Stabij's. 

Foppe apporteert de Kraai.

  
De Friese Stabij is hier niet bekend. Iedereen was weg van het mooie ras. En vooral van Foppe, die af en toe capriolen uithaalde, maar vooral indruk maakte voor zijn apporteren.

We hebben 4 uur aan een stuk doorgewerkt. De honden hebben in het begin aan een boom vastgebonden gelegen. Als ze opstonden werden ze gecorrigeerd. Steeds was afleiding, een hond was steeds aan het werken. Mijn honden begrepen het gauw dat ze gecorrigeerd werden als ze opstonden.

De eerste oefening was lopen aan de riem.
We hebben een parcour met pionnen gelopen. Met Foppe ging het vrij goed. Maar ik heb de eerste keer na ca. 6,5 jaar weer met Bessel gelopen. Ik bleek veel te veel te spreken. Eerlijk, ik deed dit ook nooit graag met Bessel. Hij liep steeds voor of achter en heel ver van me. Maar Monika liep een paar rondjes met hem en zie da, hij liep al veel mooier! Dus zal ik met hem ook weer wat vaker oefenen!

Later hebben we de honden in een rij vrij afgelegd en na 10 minuten hebben we de honden afgeroepen. Daarbij mocht alleen de hond komen, wiens baas geroepen had. Hier deed Bessel niet mee. Hij kan het en ik wil liever Foppe leren. Foppe deed het eerst goed, maar hij vond het wat lang. Ik mocht hem dan als eerste afroepen.

Vrij afleggen en wachten.

De volgende oefening was het apporteren. We gingen wederom een om een de oefening doen en de honden keken vrij liggend toe. We moesten de hond een apport aangeven. Dan moesten we het apport voor de voeten van de hond leggen en hij moest het opnemen en aangeven. Tenslotte hebben we het apport op 3 meter afstand afgelegd en de hond moest het aan de riem halen en brengen.

De Münsterländer kan al goed apporteren.

Dan gingen we iets afzijdig en de hond moest zitten. De baas ging op 15 meter afstand een apport neerlegden dat de hond moest halen. 

Ik ging voor het eerst een apport vrij afleggen. Monika heeft de hond aan de lijn gehouden en ik heb wat theatraal zijn lievelingsapport, de dummy met het konijnenvacht eromheen, op ongeveer 8 meter afstand neergelegd. Toen ging ik terug en heb Foppe losgemaakt. Ik heb enkel het commando apport gegeven en Foppe holde als een speer naar het apport en kwam kwispelend terug ermee. Ik was helemaal uit mijn sas! Beter kon niet! Nu kon mijn dag niet meer stuk. Ook Bessel deed deze oefening op 15 meter afstand en hij was heel blij en enthousiast.

De volgende oefening was het apport binnen een cirkel van een groepje mensen leggen. De hond mocht toekijken en moest het ook halen. Ook dit ging met Foppe prima. Bessel ging op de wind af en liep met de geur verder. Maar hij vond het eigenlijk ook vrij snel. Het was voor hem de eerste keer dat hij het apport tussen mensen eruitgehaald had.

De zwart-witte Duitse Staander komt met flappende oren terug met de dummy.

De volgende oefening was de kraai te apporteren. Elke hond mocht even daaraan snuffelen. Foppe kreeg extra lang tijd ervoor. Monika hield de kraai aan de poten en praatte met mij. Foppe ging gelijk geïnteresseerd snuffelen. Toen ik erop inspeelde corrigeerde Monika me en ik mocht niet meer doen alsof het iets bijzonders was. Dus mond houden tegenover Foppe en hem zijn gang laten gaan. Wel normaal doorpraten. Foppe was echt benieuwd op dat ding. Hij zat met de neus in de veren en ging niet meer weg. Na ca. 5 minuten ging Monika naast hem staan zodat ze de kraai kon aanbieden en Foppe de kraai in de vang kon nemen. Dit ging even met wat weerzien. Maar met heel weinig hulp en natuurlijk met het commando apport had Foppe het in de vang. Monika ging ook enkele passen met hem en dan heeft ze het hem weer afgenomen. Ik stond van binnenin te juichen!

 

Foppe vindt de kraai zeer interessant.

Ik heb daarop Foppe nog enkele keren de kraai laten apporteren. Monika heeft zich alle tijd genomen voor ons.

Foppe doet het goed, hij heeft de kraai goed in de vang.

Bessel weigerde in het begin heel sterk de kraai in de vang te nemen. Van mij moest hij ze niet nemen. Maar Monika heeft ze hem toch in de vang kunnen geven. Op de foto ziet men Bessel, hij ziet niet bijzonder gelukkig uit. 

Bessel heeft een hekel aan kraaien. Dit is de eerste keer dat hij een kraai goed in de vang heeft.

De volgende oefening was een straat van apporten. Elke hond moest achter elkaar de apporten opnemen en aangeven. De apporten lagen 5 meter van elkaar en het waren van alle soorten, maten, gewichten en structuren. Foppe heeft alleen de lichten moeten apporteren. Maar ja, ik heb eigenlijk van de rest alle aangegeven. Als ze zo op de grond liggen vindt hij niets daaraan. Niet eens de konijnenvacht-dummy, die hij net zo mooi geapporteerd had had hij nu opgenomen. Och, dat komt nog wel. Even geduld en oefenen.... De ochtend was lang, hij was vermoeid en ik ook.
Ook Bessel vond dat geen leuke oefening. De vele vreemden geuren... Hij weigerde ook te apporteren. Zo ging ik met hem nog even op zij en heb nogmaals met de eigen dummy's wat vrolijker laten apporteren.

Het was de eerste keer dat ik met 2 honden ben gaan werken. Het was eigenlijk heel goed voor beiden. Ik zal in toekomst ook thuis meer met Bessel gaan doen. Hij had toch meer plezier om mee te doen dan ik verwachtte.
De anderen honden hebben zeer verschillende baasjes. Eigenlijk zijn alleen drie van allen echt geïnteresseerd om goede jachthonden van te maken. De anderen hebben het niet echt door dat ze meer trainen zouden moeten.

En toen was het tijd om naar huis te gaan.
Volgende keer zal er een sleep getrokken worden.... Ik heb dan weer privé-les.

Op een Duitse school voor jachthonden, lessen 1, 2 en 3.

1e les
17 oktober 2012

Na 62 kilometer rijden en zoeken had ik eindelijk de parkeerplaats gevonden. Ik bevond me middenin een overzichtelijk en ruim opgezet uitloopgebied aan de Rijn. Op dit moment waren enkele fietsers en mensen met honden te bekennen. Op de Rijn kwamen regelmatig schepen langs. Verder was het heerlijk rustig. Eindelijk had ik een ideaal uitloopgebied in Duitsland gevonden.

Veel ruimte, veel konijnen- en vossensporen.

Hier kon Foppe heerlijk struinen. Hij heeft de ruimte ook meteen waargenomen en ging soms tot tweehonderd meter van mij vandaan. Ideaal om het terugfluiten te oefenen.
Tijdens het wandelen naar het oefenveld vertelde de instructrice over de opleiding van jachthonden in Duitsland. Ik vertelde van Foppe en hoe ik de opvoeding van Bessel in Nederland beleefd had.

Op een veld, ingezoomd van hekken, moest ik laten zien wat ik met Foppe al heb geleerd.

Het lopen aan de lijn.

Eerst kwam het lopen aan de lijn aan de beurt. Ik deed het nog steeds met snoep.
Helemaal verkeerd! De hond moest niet een snoep achteraan lopen maar naast mij lopen en op mij letten. Na enkele minuten oefenen bij Monika begreep Foppe het al. Hij liep keurig naast onze leermeesteres. Dan kwam mijn beurt. Helemaal verbaasd zag ik dat Foppe ook bij mij goed reageerde en ook bijna zo keurig als bij Monika liep.

Het zitten wachten.
Het volgende onderdeel was het zittend wachten. Ik had nog nooit zo lang geoefend als wat nu verwacht werd. Het werd voor Foppe en mij een beproeving. Ik moest hem enkele keren terugzetten en daarna ging ik weer terug naar Monika. Terwijl we in een gesprek waren moest Foppe eerst 15 meter, en elke keer na het terugzetten met ietsje minder afstand blijven zitten. Monika testte ons echt, hoe ver ze kon gaan. Toen ik hem eindelijk vrij geven kon stonden we iets van drie meter voor hem. We waren zeker 10 minuten verder, in mijn belevenis nog langer. Ik heb hem uitbundig geknuffeld en geprijsd.

Het apporteren zal volgende keer aan de beurt komen. We hebben veel aan theorie en praktische omzetting doorgenomen.

Foppe mocht terwijl weer het veld op. Heerlijk hoe hij ook nu weer de gelegenheid waargenomen had om te struinen. Ik was af en toe wat bezorgd toen ik hem niet meer zag. Maar Monika verzekerde me stellig dat hij weer opduikt. Grappig dat hij ook vandaag bewees dat hij door alle obstakels gaat als hij wil. We wandelden langs een heg van bramen. Foppe was aan de andere kant van de heg maar worstelde zich gewoon doorheen om weer bij ons te komen. Een ander moment ging hij een uitgedroogd bekje in dat vol stond met brandnetels. Ook dat deerde hem niet, het rook immers naar konijnen, volgens Monika.

Moeten we echt al weer naar huis?

Ons huiswerk was:

• bij voet lopen te oefenen met wendingen,
• snel en langzaam gaan en blijven staan, 
• waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
• het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben

Ik heb voldoende om na te denken en om te oefenen voor een week.



2e les
24 oktober 2012


Al veel te snel was de week om. Ik heb minder vaak geoefend dan ik eigenlijk van plan was. Ik was niet blij met de ontwikkelingen.

Het lopen aan de lijn.
Foppe ging achter lopen. Dat was iets wat ik niet wilde. Het is niets mooiers als wanneer de hond met start omhoog en kopje omhoog blij naast de baas loopt. Maar het achter lopen - voor mij was dat een teken dat iets niet goed ging in de relatie baas - hond.
Ik hoopte dat Monika raad wist.
En gelukkig wist ze ons te helpen. Natuurlijk ging dat niet zonder theorie.
Als ik nu niet blij ben dat hij achter loopt versterkt dat zijn doen. Hij kan goed lezen hoe ik me voel.
En tweede punt was dat de hond van nature het onaangename ontwijkt.
Als de hond nu achter of voor loopt dan ga je het hem onaangenaam maken en geef je achter elkaar veel kleine rukjes met de riem. Niet grof, enkel zo, dat hij het niet leuk vindt. Als hij dan naast je komt lopen ga je hem prijzen met de stem. Je moet wel op het goede timing letten. Dat is zeer, zeer belangrijk.
Monika liet het me zien en ja hoor, Foppe begreep het meteen! Toen ik even later moest oefenen ging Foppe al bijna niet meer in de fout. Super! Maar dat moet desondanks geoefend worden zodat het zo normaal is voor Foppe totdat het ook zonder riem kan. Monika denkt aan een half jaar oefenen aan de riem totdat deze af kan!

Het zitten terwijl ik uit het lopen ga stilstaan.
Het meteen gaan zitten terwijl ik ging staan uit het lopen kon ik prima tijdens het wandelen oefenen. Dat heb ik ook al eerder geoefend. Dus dat ging al vrij goed.

Het zitten wachten.
Het zitten en wachten had ik ook vaker geoefend. Dat kon ik ook met beide honden samen goed oefenen. Ik had zelfs met Bessel wat geoefend terwijl Foppe moest toekijken en blijven zitten. Het moeilijkste was dat Foppe bleef zitten terwijl ik dan Bessel prijsde voor zijn werk.

Het apporteren.

Voor vandaag moest ik een apport meenemen. Ik had verschillende grootten en materialen bij me. Monika koos voor een dummy met twee endenvleugel omwikkeld. Ik had thuis nog wat geurstof (druppels) van enden erop gedaan omdat de dummy nog van Bessel was, dus de veren al minstens 7 jaar oud!

Foppe met de riem aan het knie van Monika vastgebonden.

Ik heb nog niet geapporteerd met Foppe. Hij draagt weliswaar steeds wat tussen de tanden. Ook metal (stofzuiger), plastic, speelgoed, schoenen, borstels... Maar het woord apport kent hij niet. Monika meende dat het zeer verschillend is hoe snel een hond het apporteren leert. Onafhankelijk daarvan hoe de hond verder speelt met speelgoed.

Zo was ik erg benieuwd wat er komen gaat.... en - Foppe weigerde de dummy te nemen!

Monika bleef weel hardnekkig. Ze bod hem de dummy steeds weer aan. Tussendoor heeft ze Foppe op zijn gemak gesteld en hem heel lief toegesproken, hem helemaal aan haar lichaam gehaald en hem geaaid. Maar Foppe liet heel lang niet toe dat ze hem de vang mocht openen en de dummy erin mocht leggen. Foppe probeerde elke keer dat ze de dummy wilde in de vang leggen, onderuit te kruipen en weg te gaan. En Monika bleef rustig maar hardnekkig.
Eindelijk! Foppe accepteerde de dummy. Ze aaide hem. Daarbij herhaalde ze steeds weer het woord 'apport' en 'braaf'.

Monika biedt de dummy aan en houdt Foppe onder het kin vast.

Foppe heeft de dummy in zijn vang terwijl Monika hem aait.

Nadat het enkele keren lukte dat Foppe de dummy in zijn vang kreeg met steeds minder weerstand stopte ze. Nu moest ik het een keer doen, dat ging eigenlijk meteen vrij goed.
Eindelijk mocht ik Foppe vrijgeven. We prijsden hem en speelden kort met hem. Hij herstelde meteen en toen ik hem 'toe maar' gaaf, heeft hij de ruimte gezocht en sprong ins veld. Hij jaagde kraaien achteraan en vond zelfs nog een konijntje, dat hij opjoeg, maar niet kon pakken.
Heerlijk, die Foppe!

Foppe geniet van de ruimte.

Ons huiswerk was:

• bij voet lopen te oefenen met wendingen,
• snel en langzaam gaan en blijven staan, 
• waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
• het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben (ook praten)
• apporteren, enkel met dezelfde dummy, liefst zittend, als het gaat, enkele meter lopend

3e les
13 november 2012

Wegens de kennelhoest heb ik drie weken geen lessen meer genomen. Tien dagen lang heb ik ook helemaal niet geoefend met Foppe. Ik wilde hem de rust gunnen en wilde niets liever als dat hij heel snel weer gezond werd. Zo vond ik het niet bevorderlijk hem buiten te laten zitten om het zitten te oefenen.

Het zitten wachten.
Ik heb wel geoefend dat hij nu eindelijk (het stond al lang aan) tijdens het eten niet meer onder de tafel mocht liggen, maar op een vacht, een plek in de woonkamer, waar hij ook graag ligt. Bessel moet namelijk steeds 'in de mand' tijdens het eten. Om dit met Foppe te oefenen was heel ingrijpend voor ons. In het begin stond ik zeker 20 keer op tijdens het eten om hem weer terug te zetten. Ik deed het steeds rustig. Maar wel zeer consequent. Wat een werk, zo een jonge hond! Ik was het al vergeten van Bessel....

Het zitten wachten ging tot acht minuten goed. Ik moest wel in het geheim lachen over Monika. Ze daagde Foppe echt uit. Ze vertelde me op een afstand van ca. 10 meter met vrij luide stem over haar belevenissen met honden. Ze gebruikte daarbij woorden als 'kom', down, braaf, noemde namen etc. Ik heb met gedempte stem geantwoord.
Ik moest Foppe twee keer gaan corrigeren, hij is twee keer gaan liggen. Maar hij is niet naar ons toegelopen. Ook hier was ik zeer tevreden.

 
Het lopen aan de lijn. 
Het lopen aan de lijn heb ik pas de laatste dagen weer geoefend. En soms af en toe tijdens het uitlaten, maar enkel als de honden teveel in de lijn hingen (het werkt trouwens bij Bessel ook uitstekend, dat met de kleine rukjes).

Het lopen aan de lijn ging goed. Ik was opnieuw verbaasd over Foppe. Zo weinig geoefend, maar toch zo goed. Kan hij zo goed leren?


Het 'hier'.
Nu kwamen we naar een nieuw onderdeel. Het commando 'hier' kende Foppe niet. Hij wist wel dat twee keer fluiten kort achter elkaar 'komen' betekent (of voer, by de way, bedankt de fokster Brigitte). Thuis in de grote tuin werkt dat uitstekend. Maar in het bos werkt het helaas niet.

We gingen om het te oefenen naar een ander plekje. Onderweg gingen we over een bruggetje bestand uit een draadgevlecht. Foppe liep gewoon mee. Hij reageerde helemaal niet daarop. Tijdens de puppyles was ook zo een draatgevlecht en hij liep daar ook gewoon overheen. Maar dit was wel twee meter in de lucht en men kon naar beneden kijken. Het andere was gewoon op het gras gelegd. Weer een reden om op Foppe trots te wezen!
Het 'hier' gingen we oefenen aan de lange lijn, elke keer met het commando kwam een rukje. Daarbij was het niet belangrijk hoe dicht en waar de hond kwam zitten. Als hij maar kwam zonder verdere lichaamsbeweging van mijn kant.
Tot nu toe heb ik namelijk ook met snoep, de lichaamsbeweging en het commando 'hier' geoefend. Waarbij ik vastgesteld heb dat aan eerste plaats snoep lokte, aan tweede plaats de lichaamsbeweging mee geholpen heeft en dat het commando 'hier' eigenlijk waardeloos was, dus niet bij Foppe doorgekomen was.
Ook hier was de timing weer essentieel. Foppe moest in toekomst bij het 'hier' proberen de ruk voorkomen en heel snel naar mij toe lopen.


Het apporteren.
Het oefenen met apporteren ging vrij goed. De eerste week heb ik geprobeerd hem op zijn gemak te stellen en heb hem vrij snel zonder riem naast me op lichaamscontact laten zitten. Hij kreeg de dummy en ik aaide en prijsde hem. De laatste week heb ik geprobeerd op te staan terwijl Foppe het apport in de vang had. Ook enkele passen achteruit heb ik gedaan, en hij kwam aan de lijn mee, met het apport in de vang. Buiten heb ik niet geoefend.
Ik was benieuwd, hoe het tijdens de les ging!

Foppe en ik lieten zien, wat we tot nu toe geleerd hadden. En Monika was blij ermee. Ze vond het prima gaan en ging gelijk verder met het werk. Ik mocht haar een nieuwe dummy geven, en ze ging met Foppe aan de slag.

Deze dummy is net zo groot als de eerste waarmee we hebben geoefend.

Na aanvankelijk wat twijfelen houdt Foppe hem goed.

Ook lopen met de dummy in de vang gaat goed.

  

Monika gaat nog wat langer achteruit en Foppe volgt.

Ze praat steeds met hem en hij is zeer geconcentreerd.

 

Dan staat ze stil en laat hem zitten.

En Foppe zit voor haar en houdt de dummy goed vast.

 

 Het commando voor het afgeven van de dummy geef ik pas als ik de dummy al goed vastgegrepen heb. Nooit zeg ik het vroeger.
Ik moet de dummy goed kunnen vasthouden zonder dat de hond hem loslaat. Pas dan kan de hond betrouwbaar apporteren.

Na dit succes stopten we en Foppe werd geprijsd. Ik zag op zijn neusrug een heleboel kleine schilfertjes. Monika leerde me dat dit van de inspanning, de stress kwam.

Nadat we even met Foppe gespeeld hadden, liet ik hem weer het veld in gaan, 'toe maar'! Hij had na deze inspanning wat langer tijd nodig om te herstellen. Maar toen ging hij en holde over het gras, jaagde naar kraaien en zocht naar geuren.



Ons huiswerk was:

• bij voet lopen te oefenen met wendingen,
• snel en langzaam gaan en blijven staan, 
• waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
• het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben (ook praten)
• apporteren, het woord heel vaak zeggen, de dummy nog aangeven, af en toe proberen of hij het zelf aanpakt (aanbieden)  werken met de twee dummy's, enkele meter lopend, dan voor me zittend en afgeven, opletten op het correcte afnemen
• 'hier' oefenen aan de lange lijn

Meer dan een kuchje...

Kennelhoest!
Donderdag was noch niets aan de hand. Op vrijdag moest ik werken. 's Avonds heeft Foppe nog heel normaal gegeten. Wel is me opgevallen dat hij enorm veel water dronk. Hij kwam bij mij liggen toen ik nog wat achter de computer zat te surfen. Ik lette niet op hem, maar ineens zag ik een heleboel papiersnippers liggen. Ik moest lachen, hij weet toch steeds wat te doen!

Ineens, na negen begon hij erg te hoesten. Het was een droog, hees hoesten. Mijn eerst gedachte was, dat hij misschien een papiertje in de keel heeft gekregen. 

Het witte in het oog is licht rood,
op zaterdag was het nog donkerder rood.
 

Koorts had Foppe niet, maar tegen elf uur s'avonds begon hij te spugen. Steeds kleine beetjes witte slijm. Hij bleef actief ondanks de extra inspanning van het hoesten. Ik besloot om hem in de gang bij zijn bench te brengen. Maar dat werd me niet met dank afgenomen. Hij lag voor de deur en wilde weer in de woonkamer. 

Foppe kreeg mijn rolkraag om. Hij wacht
totdat de deur opengaat, hij wil naar de woonkamer

Om zijn speeksel, die hij bij voorkeur op de doeken, de matjes en de kissen plaatste, op te nemen, had ik een rol keukenpapier klaar gelegd. Toen ik na een tijdje het opgehoeste wilde opvegen vond ik zijn kissen voller papiersnipper. Echt Foppe! Hij had het die avond met papier.

een halve rol  keukenpapier....

Het uitlaten ging zonder problemen. Ik merkte alleen dat hij Bessel bijzonder vaak uitdaagde. Gehoest had hij in het begin even, ook heel hees en droog.

Die nacht moest hij weer in de bench.  Die arme Foppe heeft vaak gehoest die nacht. Omdat hij in de avond ook veel gedronken had heb ik hem een keer in de nacht uitgelaten en toen ik opstond ook weer. Ik moest vroeg eruit voor mijn werk. Gelukkig was Guido thuis en kon hem observeren!
  
Om 09:00 kreeg ik een SMS. Foppe had gegeten, maar alles overgegeven. Wat zou hij gaan doen? Ik besloot dat hij naar de dierenarts zou moeten. Op dit moment was ik echt bang dat hij toch iets ingeslikt had. Hij hoestte volgens Guido nog steeds, maar was verder zeer actief.

Foppe moest met het jasje en rolkraag om naar buiten.

Samen gingen we naar de dierenarts. Deze constateerde kennelhoest. Ik begreep het even niet, ik had Foppe toch ingeënt tegen kennelhoest? Maar hij vertelde me dat dit eigenlijk niet echt mogelijk was omdat erg veel viren rondgingen. En omdat Foppe nog jong was, het weer zo onmogelijk warm en dan weer koud..... Hij wilde Foppe ook niet met Antibiotica volstoppen. Dus kreeg Foppe neusdruppel, die zouden verlichting geven. Daarnaast kreeg ik nog Pulmostat akut, dat ik twee keer per dag in het voer mocht doen. Het is een biologisch middel ter ondersteuning van de ademhalingswegen. In de dierenzaak kocht ik Pet Balance een pasta met vitaminen ter sterking van de weerstand. Van deze pasta krijgt Bessel ook net zoveel per dag. Ik ben nog steeds iets bang dat Bessel ook ziek zou worden. 
Kollega's hebben me Thijmsiroop aanbevolen. Maar dat kreeg ik hier niet. Online heb ik nog Puur Laryngo besteld, maar dat is nog steeds niet gearriveerd.

Men ziet niet dat Foppe ziek is totdat hij begint te hoesten...

 
Omdat het de laatste dagen vrij koud was heb ik steeds het jasje aangetrokken. Het tuigje heb ik tot nu toe alleen bij het speuren aangetrokken. Maar ik vond het gepast om Foppe nu met het tuigje uit te laten. Thuis had hij geen halsband om, enkel mijn rolkraag.

Foppe daagt Bessel uit.

Bessel wijst Foppe terecht. Hij houdt zijn hoofd heel hoog.

Netjes wachten totdat ik het zijn geef om over de straat te mogen

In de bebouwde kom

 












Intussen zijn we vier dagen verder en Foppe hoest niet meer zo vaak. Allen als hij lang binnen is en met Bessel speelt moet hij nog af en toe ophoesten. Hij spuugt ook niets meer uit. Gelukkig doet hij dat sinds gisteren niet meer en hij mag weer door de hele woning jagen.
Het lijkt, dat de lucht buiten hem goed doet. Het is nu wat warmer geworden en ik heb hem een dunner jasje om en het tuigje overheen.


Morgen begin ik weer met hem te trainen. Niet te intensief, eerder speels, tussendoor.

Het vervelende aan het hele verhaal is dat juist ast. weekeinde een speurtraining op Terschelling plaats vindt. Ik heb me met Foppe daar aangemeld en me zeer daarop verheugt. En nu kunnen we niet deelnemen. Kennelhoest is zeer besmettelijk.
Dat is overmacht. Misschien kan ik bij een andere gelegenheid weer eens Stabij's en Wetterhounen aan het werk zien en met de eigenaren van deze bijzondere rassen samen genieten van onzer hounen.