Vakantie

Vakantie met twee honden - we wisten dat we wat meer moeite moesten doen om een ideaal plekje te vinden. Maar dank het internet vonden we een mooie vakantiewoning in de Provence. Na de nodige voorbereiding met berekenen en pakken van het voer voor de honden, controleren van de inentingen, bedenken van onverwachte situaties met twee honden en het inpakken van een heleboel gebruiksvoorwerpen zoals extra water, doeken, dummy's, knuffels en reservelijnen ging het los.

Foppe en Bessel mochten de achterbank delen. Ze waren al gewend aan de tuigjes. Het reizen ging zeer goed. Het was voor beiden een feest om mee te gaan.

Foppe als een slapende prins.

De honden voelden zich veilig en tevreden. Foppe, onze clown, ging heel vaak op de rug liggen tijdens de rit van 12 uur.

Foppe op de achterbank in zijn voorkeurshouding.

En dan kwamen we aan, in de Provence. Een leuk gerenoveerd huis met vier vakantiewoningen op het platteland. Honden waren welkom mits ze gehoorzaam zijn. De Nederlandse gastvrouw wist veel over de streek en heeft dagelijks voor verse broodjes gezorgd. 

Ook in het buitenland het eigen voer!

Elke dag hebben we uitstapjes naar de mooie dorpjes in de omgeving gemaakt. Er was zo veel te zien. In dit straatje werden we verrast door een kat, de honden beseffen dat ze aan de riem zijn, anders zouden ze....

Verrassende ontmoeting.

Foppe wilde overal meekijken, waar ik ook stond. Na de eerste keer dat hij onverwachts op het muurtje sprong, wist ik dat ik hem beter wat dichter bij mij kon houden voor zijn veiligheid.

Nieuwsgierige Foppe.

Op een dag bezochten we Colorado Provençaal. Een park met rode stenen, zand en rotsen. Foppe poseert met nog (bijna) schone poten.

Roestbruine poten...

Maar later gingen we ook door moerasachtig gebied, en even later kwamen we op een vlakte van rode zand... De roestbruine poten werden echt rood en tenslotte was heel de Foppe rood-zwart. De kleur bleef ook nog enkele dagen zitten. Zo hadden we een rood-zwarte hond en een wit-zwarte hond. Bessel was namelijk niet zo ondernemend en bleef bijna schoon.

Uitgeput van het hollen en de warmte... en nu met rode potjes!

Vlak voor onze vakantie heeft Bessel zijn poot opengesneden aan een stuk glas. Hij heeft heel sterk gebloed en ik ging naar de dierenarts. Nadat de dierenarts de poot onderzocht had op mogelijk achtergebleven glassplinters kreeg Bessel een injectie met antibiotica. Ik had nog een paar schoentjes in reserve thuis. Bessel heeft gelukkig vanaf begin het schoentje geaccepteerd. Dagelijks heb ik de poot geïnspecteerd en ik moest hem de hele vakantie het schoentje overtrekken. Desondanks ging hij overal mee. Natuurlijk hebben we ons programma aangepast. Lange wandelingen konden niet. Hij had toch wat last van de poot.

Bessel geniet van het bronwater.

We logeerden midden in een gebied waar veel gejaagd werd op wilde zwijnen, hazen, reeën en herten. De eerste ochtend, zondag (!) werden we wakker door schoten en geitenbelletjes. Toen ik met de honden naar buiten ging zag ik aan een kant van ons huis op een afstand van 200 meter zeker acht jagers en een meute kleine roestbruin-witte honden met belletjes om. De honden holden met geblaf rond, ze waren op zoek naar wilde zwijnen. De voorjager riep steeds weer dat ze bij elkaar bleven. Hij liep met hen mee, hij maakte zeker veel kilometers aan zo een dag. De jagers stonden klaar om te schieten. Ze bewogen niet. Toen ze geen succes hadden belden ze elkaar op en na kort overleggen reden ze met hun Pick-Ups en stukje verder en het speel begon opnieuw. Dit deden ze twee dagen lang. En volgens de gastvrouw hadden ze op zondag avond al verlangen naar de volgende zaterdag.

(Gelukkig had ons de gastvrouw al bij het welkomstdrankje vertelt wat hier op de weekeinden gaande is). Dus geen wandelingen en niet van de weg af gaan.

Op de wandelweg naast het huis, pas na drie dagen oefenen

met appel durft ik hem weer van de riem laten.

 
We waren niet erg blij met dit feit. Ik wilde toch af een sleep trekken of de hond laten revieren. Van de gastvrouw mocht het in de velden naast het huis, waarin luzerne groeide en al ca..30 cm hoog was. Maar de eerste keer dat ik voor de lol een dummy erin gooide stoven beide honden vandoor. Beiden hadden een spoor opgenomen en waren in een mum van tijd verdwenen. Foppe kwam na 5 minuten weer. Maar Bessel zag ik pas na 10 lange minuten weer. Ik was even doodsbang dat ze wilde zwijnen opjaagden.

Foppe houdt de omgeving in de gaten.

In de omgeving op de niet verharde wegen vond ik afdrukken van herten en wilde zwijnen. 's Nachts moest ik meestal met de honden eruit. Het onregelmatige en veel drinken heeft de tol geëist. Ze hadden soms hoge nood in de nacht en hadden gauw door hoe ze me wakker moesten maken. Aan het eind van de week hadden ze me zonder hoge nood wakker gemaakt, gewoon omdat het zo leuk was ' nachts naar buiten te gaan... Omdat ik nooit zeker was of ze nu moesten of niet, ging ik met hun aan de riem naar buiten. Steeds met de led-zaklantaarn. Die geeft licht tot 50 meter en elke nacht hebben we minstens twee paar ogen in de verte zien glimmen. Volgens onze gastvrouw waren het vossen of dassen. Een keer ben ik erg geschrokken, naast het straatje was een helling. Vandaar hoorde ik een wild zwijn mopperen. Totdat ik durft kijken was het wilde zwijn al lang verdwenen.

Een keer reden we door Le Grand Canyon du Verdon. We werden verrast door een kolonie prachtige ganzengieren. We kregen geen genoeg van om hen te zien spelen in de wind. Toen ze merkten dat we ze observeren kwamen ze steeds dichter bij. Op Internet vonden we een heel verhaal over de prachtige dieren.

Foppe brengt de dummy.

Later kwamen we langs een stuwmeer en we lieten Foppe en Bessel zwemmen. In het begin hebben we niets in het water gegooid en wachten af wat de honden deden. Bessel ging rechtstreeks het water in en genoot echt van het zwemmen. Foppe ging dan ook erin. En toen begonnen we de dummy te gooien zodat ze ook een doel hadden om te zwemmen.

Poseren tussen de stenen van een ruïne.

Het was niet steeds mogelijk de honden mee te nemen. Het was warm en we konden de honden niet in de auto achter laten. Gelukkig was voldoende te zien waar honden toegang hadden. Eigenlijk was ik verbaast dat honden ook in ruïnes in mochten waar we voor toegang moesten betalen. Alleen in Avignon waren we teleurgesteld. Daar mochten de honden nergens mee.

Verkoeling in de erker.

In de kerkhof, achter de honden thijm en saffraan.

Er ging steeds wat gebeuren in de tuin op het vakantieadres.

Bessel is vermoeid na een lange dag.

Uitkijk van ons terras... het was prachtig!

Foppe heeft energie voor twee.

In de avondzon.

Bijna elk dorp in de streek heeft een intacte bron. Bessel en Foppe hebben heel dankbaar gebruik van gemaakt.

Dorstig weer.

We waren aangenaam verrast hoe makkelijk de honden zich aanpasten en hoe goed we met hun ook door drukke straatjes konden wandelen en op terrasjes zitten met andere honden. Veel toeristen wilden ze aaien en waren geïnteresseerd in het ras. 

Op de terugreis.

Toen ik de dag na aankomst thuis de auto wilde stofzuigen sprongen Foppe en Bessel in de auto en wilden niet begrijpen dat het niet mocht en we niet weer wegreden...