Een lang weekend aan het water.

Voor de tweede keer hebben Foppe en ik de mogelijkheid gehad om een lang weekend te trainen.

Aan verschillende wateren in het Tekelenburg Land gingen we oefenen met het zoeken en apporteren van watervogels.

Het betekende voor mij wederom mijn kleine auto vol te proppen met alles wat je voor de sleep en het waterwerk nodig hebt, inclusieve reservekleding voor mij in het geval dat ik het water in moest.

En natuurlijk kwam ook Bessel deze keer weer mee. Dus hondenvoer voor 4 dagen en en en....

Op vrijdag ochtend ben ik vroeg opgestaan, heb twee uur gereden en om 09.00 konden we met werken beginnen.

Foppe werkte de sleep goed uit en bracht

het konijntje correct terug.

Om de honden in de werksfeer te laten komen zijn we met appel en apporteren (de drie stappen) begonnen. Deze keer waren de honden niet allemaal gelijk gevorderd. Sommigen moesten nog leren te apporteren. Dit heeft de rest van de honden veel laten wachten. Foppe was de het meest gevorderde van het groepje van 6 honden die meededen.

Ik heb tijdens het wachten op nieuwe opdrachten ruim de tijd gehad om ook met Bessel stilletjes te oefenen. Bessel apporteert graag zolang er geen dwang is en we niet te vaak dezelfde oefening doen. Ik heb geen ambities meer om met Bessel aan wedstrijden mee te doen. Maar ik zie hoe hij toch ook graag opdrachten uitvoert. Het doet hem gewoon goed, hij wordt eerst opgewonden daarvan en later heeft hij voldoening als ik hem beloon. Daarbij profiteer ik wel wat daarvan: het gaat namelijk ook samen met het oefenen aan het appel.

Na het apporteren hebben we slepen voor elkaar getrokken en de honden die uit laten werken. Foppe werkte zoals verwacht ook de sleep zeer goed uit en bracht het konijntje op de kortste weg terug. Het was voor Foppe en mij geen nieuw element in en daarmee ook geen nieuwe uitdaging.
Weliswaar weet ik dat hij soms bij de 2e of  3e keer achter elkaar een sleep lopen steeds minder enthousiast werkt. Hij heeft dan de neiging om te treuzelen bij het apport en hij gaat ook vaak even rondkijken en de persoon goeden dag zeggen die op 10 meter afstand van het apport wacht. Deze persoon zal later de observaties aan mij terugkoppelen. De bedoeling is dat de persoon alleen maar kijkt en geen invloed uitoefent op de hond. Op het examen zou het precies op de zelfde manier gaan.

Wachten en kijken aan het water.

En dan ging het aan het water. Reuzenbenieuwd naar hoe het zou gaan met onze honden bereikten we het eerste water midden in het bosje, enkel te voet bereikbaar. Het was klein, niet diep en overzichtelijk. Meer dan de helft van het water was sterk begroeid met riet. Ideaal om de honden tussen het riet te laten zoeken. Foppe kwam als eerste aan de beurt. Hij ging heel langzaam het water in. Stap voor stap, daarbij trok hij de benen hoog alsof hij niet nat zou willen worden. Als hij dan eens zwom was alles goed en hij ging krachtig vooruit. Foppe wilde vinden, hij zocht zeer intensief. Daarbij deerde het hem niet toen hij gehinderd werd door takken en riet.

Foppe ging intensief zoeken en had de buit goed vast.

 
Maar soms vond hij het makkelijker de landweg te kiezen en dat is niet gewenst. Als hij namelijk met de buit op de landweg terugkomt kan hij op een andere spoor komen en de verleiding is dan, dat hij de buit aflegt en daar verder gaat.

Ook riet over de neus accepteerde hij, een  goede werker!

Later gingen we naar een ander water, ter grote van ca. 5000 m2 en open, maar de oever sterk begroeid met struiken en soms wat riet. Hier moesten de honden leren om eerst een afstand te zwemmen en dan in het struikgewas te zoeken. 

Ik moest nu ervaren dat gehoorzaam het absolute 'must' is. Foppe begon streken uit te halen. Hij deed alsof hij zocht maar weigerde gewoon om de buit terug te brengen. Ook op mijn fluiten en later roepen reageerde hij niet. Er bleef niets anders over dan dat ik snel naar hem toe ging (gelukkig had ik laarzen aan en was het aan een plek ondiep zodat ik op de kortste weg naar het schiereiland kon gaan). Eenmaal bij Foppe aangekomen heb ik met hem behoorlijk gescholden en gelijk daarna het apport in de vang gegeven. Dan moest hij achter me aan weer terug naar de uitgangspunt komen. Dit moest wederom heel snel gebeuren en pas bij de uitgangspunt heeft hij me dan het apport moeten afgeven.

Wachten totdat de watergolfjes rondom de ingegooide

dummy weggetrokken zijn, dan pas mag Foppe de dummy halen.

We oefenden aan vier verschillenden vijvers, elk vijver had weer een ander karakter. Een keer was de oever bruusk in de diepte en was een grote open vlakte, dan weer was veel riet, dan weer een eilandje en de over met veel struikgewas en een keer was van allen wat.

Foppe had ruim gelegenheid om te oefenen

hoe hij een dode duif uit het water halen moest.

Omdat Foppe in de gehoorzaam op afstand wat te wensen over liet hebben we hem in de open wateren en met riet een kort touwtje van ca. 1,5 m lengte aan de halsriem vastgeknoopt. Tijdens het oefenen aan de oevers met struiken en takken in het water ging de halsriem en het touwtje af.

Foppe moet kracht zetten om de bord te beklimmen.

De honden leerden in verschillenden situaties de buit te pakken. We hebben met dummy's en doden duiven geoefend. De duiven zouden de honden voorbereiden om later eenden te pakken. Het was immers voor de beginner niet makkelijk een lichaam met vleugels te pakken en daarmee te zwemmen. Een duif is klein, die gaat nog makkelijker als een eend....

Een makkelijke oever.

Foppe kwam mooi naar mij toe en bod me de duif aan. Ik heb hem nog nooit laten schudden voordat hij de eend aanbiedt. Ook houdt hij de buit steeds vast totdat ik het commando 'los' geef. Desondanks let ik op dat alles steeds gedisciplineerd gaat. Ik observeerde mijn hond met uiterste concentratie vanaf het begin dat ik hem het water in stuurde totdat hij de buit afgegeven had.

De buit is nog niet correct in de vang.

Ook Foppe moet zich helemaal concentreren. Op dit foto lees ik uit zijn ogen hoe blij hij is dat ik met hem tevreden is en hoe belangrijk het is dat ik hem bevestig (en het ook meen!). 

Ik aai Foppe over de druipende borst en hou de

 tweede hand onder de duif in het geval dat hij ze loslaat.

Oefening baart kunst! Aan het eind van het weekeinde had Foppe al beter door hoe hij de duif moest pakken zodat het voor hem makkelijk was om te brengen.

De duif mooi opgenomen.

Omdat nu het opnemen van de duif beter ging durfden we het aan om Foppe ook met dode eenden te laten oefenen op grote afstand in diep water.

Hier vrouwtje, de eend.

Ik heb dit weekeind veel geleerd. Het is wel bijzonder indrukwekkend dat Monika Foppe en mij zo goed kent. Ze heeft al vaker gezegd dat Foppe mij de baas is op afstand. Als hij de opdracht dan niet wil uitvoeren steekt hij gewoon de middenvinger omhoog en gaat de omgeving verkennen. Doet alsof, luistert niet op mijn roepen en pas als hij wil, komt hij terug.

Haar advies is dat ik Foppe aan de Rijnoever op konijnenjacht laat gaan en dan tijdens het jagen afroep. Dit kan alleen als ik Bessel dan bij mij aan de riem heb. Eigenlijk wat oneerlijk, maar Bessel luistert ook zeer onregelmatig. Als hij niet wil, dan komt hij ook niet. Ook hij is dus baas over mij.... Ooooooooeeeeeeeiiiiiiiii!

Bedankt Ute, dat je met mijn camera de prachtige foto's hebt gemaakt. 

Watertraining met Foppe en zijn maatjes, (2).

Watertraining.

Dit keer mogen we bij een idyllisch aangelegde vijver trainen. Hij is mooi onderhouden met steigertjes en nesten om te broeden voor de eenden. Waterlelies en irissen bloeien en eenden komen kijken wat we aan het doen zijn. Een hutje met bankjes en een tafel nodigen vermoeide wandelaars uit om even tot rust te komen.

Foppe wachtend op zijn volgende beurt.

Ik ben benieuwd hoe Foppe het doet, vandaag. Omdat het gisteren verkeert afliep met de witte dummy (zie mijn blog over 'Positiv hundentraining sluit het corrigeren niet uit!') wilde ik eerst met de witte dummy oefenen. Maar ik vertrouwde vanochtend niet helemaal en had al het badpak onder mijn kleding aangetrokken.

OKÉ, dan breng ik je het vreselijke witte ding.

Ik mag gelijk beginnen met Foppe. We oefenen eerst de drie stappen met de witte dummy. Dan krijgt Foppe de lange zwemlijn om en de dummy wordt ca. 3 meter vanaf de oever in het water gegooid. Op mijn commando 'Vooraan apport' gaat hij langzaam het water in en brengt de dummy terug. Nog twee keer herhalen we deze oefening met goed succes. Dan gaan we verder zonder zwemlijn en in een ander, moeilijker gedeelde met overhangende takken en zwaardere instap vanuit de oever.

Daar ergens moet de eend wezen!

Foppe gaat niet erg graag erin, hij moet eerst leren dat niet elk water langzaam dieper wordt. Met wat hulp lukt het dan toch en hij gaat zwemmen. Hij gaat de goede kant op maar ineens begint hij te spelen.  Ik vind het eigenlijk leuk, weer typisch Foppe, denk ik, en kijk hem fascineert toe. Maar spelen tijdens het werk mag natuurlijk niet. Monika wijst hem terecht en Foppe gaat verder met zoeken...

Rondjes draaien, met de poten op het

water slaan en naar de spetters happen.

Foppe zwemt rond en gebruikt ogen en neus om de eendendummy te vinden. Als hij ze vindt pakt hij ze en komt rechtstreeks terug over het water.

 

De eendendummy is leuker!

Zwemmen tussen en onder de takken door.

Aan het oever komen is niet makkelijk.

Foppe zoekt hoe hij het best uit het water kan klimmen. Aan zulke situaties merk ik steeds weer hoe jong en af en toe hoe weifelend hij is. Hij heeft heel veel erkenning nodig. Maar als hij dat krijgt ziet man hoe graag hij wil werken en hoe trots zijn houding wordt.

Netjes en spoedig afleveren, pas dan schudden.

Adele heeft ineens wat problemen om het water in te gaan op het commando 'vooruit'. Dus wordt geoefend aan de zwemlijn.

Adele moet aan de lange lijn apporteren.

Iedereen kijkt toe hoe ze het doet.

De lijn wordt ingetrokken, Adele kan niet anders,

ze moet naar haar vrouwtje toelopen.

Kijken of ze nu begrepen heeft dat ze rechtstreeks terug moet.

Soms weet men de reden niet, maar ineens is iets wat de hond weigert wat de laatste keer goed ging. Aan de trainster en de baas om dan naar een methode te zoeken om de hond het werk toch te laten doen. Al vaker moesten we een stap, soms ook meerdere terug doen. 

Ze heeft de eend gevonden en apporteert ze.

Netjes zitten en afgeven.

 

 

Ook Casper is nog onbetrouwbaar. Hij heeft nog niet helemaal begrepen dat hij met neus en ogen zoeken moet als hij het verloren apport moet zoeken. Zelfs het apporteren op zicht is voor hem niet elke dag dezelfde.

De eend wordt tussen de waterlelies gegooid.

Het duurde even, maar nu heeft Casper de eend ontdekt.

Ook bij Casper wordt met de lange lijn geoefend.

En dan gaat ook Casper de eend onder de takken zoeken.

Hij brengt de eend terug.

Jane heeft pas leren zwemmen. Soms vergeet ze hoe het moet en dan slaat ze met de poten op het water zodat het spettert. Michael heeft zich met zijn kleding optimaal voorbereid.

Jane oefent weer het zwemmen.

Met de eend in de vang gaat het zwemmen beter.

Foppe is erg dankbaar als hij geaaid wordt en als hij zich helemaal aan mij mag drukken. Hij vindt het heerlijk om lichaamscontact te hebben. 

Hij deed het vandaag prima en ik moest niet uit de kleren en daarvoor ben ik hem heel dankbaar!

Goed gedaan, Foppe!