Schotvastheidtraining en watertraining.

 Intussen wil Foppe steeds meer uitgedaagd worden.


Hij is rijp om aan het schieten te wennen. Schotvastheidstraining is een opgave waar met uiterste concentratie geobserveerd moet worden hoe de hond reageert en waarop men meteen moet kunnen inspelen.

De ogen van mijn jachthondje ontgaan niets.

Ik was wat huiverig daarvoor en ben blij dat ik bij Monika kan oefenen. Ze draagt er zorg voor dat het langzaam opgebouwd wordt. Eerst wordt geoefend door met een 6 mm projectiel in de verte te schieten. Later met 9 mm en vervolgens met schroot. Daarbij wordt steeds iets gedaan waar de hond in geïnteresseerd is. De dummy-launcher (wapen met dummy, die in de lucht wordt geschoten) is ideaal om aan het jachtinstinct te appelleren. Van de dummy-launcher bestaan een grote hoeveelheid verschillende soorten. Zie ook onder www.ebay.de: "dummy-launcher". Een andere manier is een konijnenvacht door middel van een apparaat met grote snelheid over de grond te trekken, de hond wordt daardoor ook van de schot afgeleid.

De dummy-launcher, foto: www.ebay.de

Foppe reageert nauwelijks op de schot. Hij is helemaal weg van wat beweegt. Eigenlijk zal het ideaal wezen als hij af en toe op jacht mee zou kunnen. Maar helaas, ik heb de jachtpapieren niet. Ik let wel op dat hij de streken van Adele, de Irish Setter, niet gaat overnemen.  Hij mag niet kijken als met Adele getraind wordt. Ze heeft namelijk af en toe geen zin in om te werken en blokkeert dan, met andere woorden, ze loopt weg. 

Ook als Bessel mee is, zet ik de beiden niet bij elkaar. Bessel trilt en beeft me te hevig als geschoten wordt. Hij is dankzij Foppe wel veel minder angstig geworden en herstelt veel sneller dan vroeger. Maar honden gaan vaak van elkaar copieeren. Ik ga liever preventief werken dan herstellen.

Training in Tekelenburg.

En wederom hebben we een verlengt weekeind getraind in Tekelenburg. En deze keer wel aan vijf verschillende water en in twee groepen. Foppe was wederom de meest gevorderd hond (en tegelijk de jongste hond!). Maar omdat hij niet aan proeven mee mag doen dit jaar heb ik met hem een extra aangepast programma gehad. We hebben in verschillende groepen gewerkt. De pachter van de jachtgrond heeft ook een groep begeleidt. Ik mocht bij hem verschillende onderdelen oefenen. Bijvoorbeeld een dode eend in het riet laten zoeken zonder schot, een zweetspoor uitwerken die 18 uur oud was en ca. 300 meter lang (eerst 20 meter door weiland, langs een straatje, dan door een bos) en voor het eerst heeft Foppe een eend aan de overkant van een water in het riet op 90 meter afstand zwemmen gehaald! Hij heeft zelfs later nog eens met een lijn naar de overkant gezwommen. Dit was vrij zwaar voor hem, omdat de lijn toch gewicht had, ondanks dat ze op het water zwom. De lijn werd voor de andere honden gebruikt omdat die niet wilden zwemmen. Ze werden daarmee naar de overkant geleidt. Een uitwijken was dan niet mogelijk. Onder persoonlijke begeleiding van Monika hebben we ook hier aan de schotvastheid getraind.

Werken op de apporteerstraat.

Maar zoals steeds zijn we elke ochtend met apporteren begonnen. En natuurlijk hebben we ook sleepsporen voor elkaars honden getrokken en deze dan laten uitwerken...

Foppe kom, je mag gaan zoeken!

Foto: U. Gürtler

De honden hebben de dummy's dan netjes terug moeten brengen. Foppe heeft daarmee af en toe nog moeite als hij bij de dummy aankomt. Hij wil dan niet meteen oppakken, treuzelt wat en af en toe gaat hij nog steeds naar de persoon die op 10 meter afstand ergens staat.
Maar - wat hij op de tweede ochtend in Tekelenburg deed, was nieuw voor ons beiden! Net toen ik hem aanzette moet uit het maisveld een reebok komen en die ging dwars over de spoor en verdween in het natuurbeschermingsgebied. Ik had van alles niets meegekregen. Maar toen Foppe op de bepaalde hoogde de verse spoor in de neus kreeg ging hij deze spoor achteraan... Omdat ik eerst niet begreep wat er aan de hand was toen hij wat afzijdig van de sleepspoor liep en het dan te laat was om hem terug te fluiten verdween hij in de verte en hij had de jacht geopend!

Ongeveer een half uur later heeft Monika het verdwaalde hondje gevonden en mij informeert dat Foppe gezond en wel bij haar was. 

Wat waren dat lange minuten! 

Later heeft Foppe dan toch nog goed werk verricht.

Intussen wegen de dummys 2 kg

Foto: U. Wegerhoff

Adele had de laatste tijd moeite om te werken. Ze wilde niet zoeken, niet apporteren en was bij de schot ook heel angstig, leek het. Monika zette het op het volhouden. Dus ondanks dat Adele 'bokte', moest ze elke keer weer de oefeningen mee doen. Wat een opgave voor Ute! En ondanks dat Adele zelden wat goed deed, positief blijven en prijzen, als iets goed ging en anders gewoon neutraal corrigeren...

Adele brengt de dummy ook weer terug.

Op de tweede dag in Tekelenburg ging bij Adele plots de stuiver vallen. Ze begon weer te werken, alles wat ze vroeger deed, ging weer. We bleven bewust weinig doen met haar, maar wat ze deed, deed ze goed en ze werd enkel positiv bevestigd. Wat een belevenis!

Foppe op weg naar het water.

Foto: U. Wegerhoff

Op de derde dag bleek het bijna dat Foppe nu genoeg had van het water. We oefenden aan een zouthoudend water. De instap was moeilijk. Foppe heeft bij elk nieuw waterkant moeite om in te gaan. Hij gaat dan het liefst heel langzaam in. Maar deze keer was dit niet mogelijk. En wat heeft hij verzonnen? Hij toonde angst voor een zwemmend stukje hout! Hij deed zo moeilijk dat we afgebroken hebben en op een andere plek gingen oefenen. Daar lette ik vanaf begin op dat hij geen capriolen kon uithalen en hij zwom dan ook zo naar de overkant om de eend te zoeken en met haar terug te zwemmen.

Wolfgang gooit de eend in het water. Foppe mag toekijken.

Natuurlijk kwam me Foppe niet zo makkelijk vanaf. Aan het eind gingen we toch nog een keer bij de eerste instap oefenen. Deze keer ook op alles voorbereid. Foppe aan het touwtje, ik klaar om hem goed te dirigeren en met mijn stem te dwingen. Maar welk wonder, het ging heel makkelijk en Foppe zwom zo naar de overkant, ging zoeken in het water en in het riet, vond de eend en bracht ze terug, weliswaar op de landweg. Maar Monika vond het voor deze keer goed.

Opletten! Vooraan, apport!

Foto: U. Wegerhoff

We hebben deze keer op alle locaties aan het water met schieten geoefend. Foppe deed het niets. Was een fijn hondje! 

Ik voel ook dat ik steeds meer met hem kan doen, zoals Josette zegt: we worden een steeds betere combinatie. Het voelde heel fijn dat ik hem midden in de plas zwemmend, naar links in plaats naar voren kon sturen. Voor het eerst lukte het me dat hij het contact met mij aan de oever gebruikte om hem op afstand te sturen.

Een sterke helling naar het water.

Foto: U. Wegerhoff

Foppe heeft nog steeds moeite met het instappen in het water. Steeds moet hij de eerste keer geholpen worden. Als hij kan, gaat hij dan erg langzaam, stap voor stap het water in. Nu is het zo dat het niet erg is als de hond langzaam in het water gaat. Maar hij moet wel daar waar ik hem aanzet in de richting, die ik hem aanwijs in gaan. Als de hond langzaam in gaat kan hij de geur van de vluchtende watervogel beter volgen en is spoor niet beschadigd door golven van het inspringen. 

Ik werk eraan dat Foppe rustig en direct maar zonder springen het water ingaat. Dat betekent, nog heel veel verschillende oevers te zoeken en hem met zwemlijntje geen kans geven om aan de oever heen en weer te dartelen en dan met omhooggetrokken potjes de eerste stappen in het water te maken.

Foppe is voor het eerst in zout water.

Tijdens het weekeind in Tekelenburg hadden we heel veel verschillende oevers en ik kon echt goed oefenen. Maar bij elk nieuw, onbekend oever opnieuw... Foppe heeft gewoon nog veel ondersteuning nodig! Eenmaal in het water deed Foppe serieus zoekwerk. Hij begreep goed dat hij in het water en in het riet moest zoeken.

Hij zwemt naar de eend ....

Het prachtige weer heeft ons van 08:00 tot 18:00 aan het werk gehouden en we hebben zelfs op zondag, de laatste dag tot 19:00 doorgewerkt. Omdat de training meer combinatiegericht was dan vorige keer, hebben Foppe en ik optimaal geprofiteerd.

en brengt ze terug.

Kracht zetten om met de buit te klimmen.

Foto: U. Wegerhoff

Het werken met Foppe en met Monika wordt steeds intensiever. We hebben ons tot doel gezet dat we over een jaar de Duitse Zweetproef (spoor van de lengte van 1000 m en 25 uur oud) zouden willen absolveren met Foppe. Als het mogelijk is zou ik ook heel graag de tweede proef die Foppe in Duitsland mag doen, absolveren. Dit is de 'Verbandsgebrauchsprüfung' en houdt bos-, water-, veldwerk en volgzaamheid in. De proef duurt twee dagen en houdt 24 onderdelen voor- en 18 onderdelen na de schot in. De hele proef is op de jacht uitgericht en er zijn meestal 4 kandidaten die samen de proef doen. Beoordeelt wordt ook de combinatie. Maar het is geen show. De hond kan punten scoren die tijdens de jachtsituatie onverwachts gebeuren. 

Prima jongen, goed gedaan, geef  ze me de dan, de eend!

Foto: U. Wegerhoff

Omdat de Nederlandse jachtproeven zeer op de blindelingse gehoorzaam van de hond uitgericht zijn, ben ik nog onzeker of ik ook Nederlandse proeven zou gaan doen. Blindelingse gehoorzaam is vooral de Labrador gegeven, (bij voorbeeld het vooruit sturen, zitten en verder sturen in een andere richting of het niet pakken van een verleidingsdier, attrappe). In Duitsland zou het de jacht niet dienen als de hond bijvoorbeeld niet op de geur afgaat als hij die krijgt. Ook als hij minder punten zal krijgen omdat hij de verkeerd eend eerst gebracht zou hebben vindt de Duitse eigenaar van de getrainde jachthond waardeloos. De buit moet binnen handbereik af te nemen wezen, maar de hond krijgt geen punt meer als hij direct voor de baas gaat zitten en de baas gaat aankijken en hem de buit omhooghoudt. Ook tijdens het volgen moet de hond op de voet volgen, maar hij mag wat achter lopen, op paden van de reeen is het immers vaak enkel voor een iemand plek, dan kan de hond niet naast lopen.....
Misschien denkt de Nederlandse KNJV eens over na waaraan een jachthond voor en na de schot eigenlijk zou moeten voldoen. Bij het blindelings opvolgen van de bevelen kan de hond zeker in de praktijk vaak te laat wezen om tot succes te komen. Een show tijdens de jacht is lachwekkend - en gevaarlijk. Eigen initiatief van de hond is gewenst - maar daarom moet hij juist heel goed getraind wezen. Er mogen immers geen voor de hond gevaarlijke situaties ontstaan. En natuurlijk moet de goede jachthond ook absoluut volgzaam wezen om tot alle tijden af te roepen wezen.
De laatste tijd heb ik vaker gelegenheid gehad om Monika en haar drie Irish Setters toe te kijken tijdens het werken. Wat een belevenis om te zien hoe haar honden luisteren en vol van passie wezen. Zulke jachthonden laten niets te wensen over!
Het lijkt me heerlijk zulk betrouwbare honden te hebben.