Haarwildsleep, stöbern, verloren zoeken en een zweetspoor lopen met de zweetriem.

Peinzen - zal ik ons aanmelden voor de proef? Hoe ver is Foppe eigenlijk met zijn opleiding?

Intussen zijn we weer een week verder, vandaag hebben we de 30.10.2014. Ik heb me nog niet aangemeld voor de VGP-proef. Ik wil vandaag nog weer kijken hoe hij werkt. Ik wil niet dat Foppe teveel gevraagd wordt. Maar ik weet ook, als we eindeloos in herhaling vallen met oefenen, gaat hij zich gauw vervelen. Dan komt nog wat anders bij: je kunt de proef maar twee keer doen. Het zal doch jammer zijn als de hond niet rijp ervoor is je hem gaat overvragen. Er is nog aan de meeste uitwerkingen te slijpen.

Mijn man oefent andere kunstjes met Foppe.

We hebben in de groep over de proef gesproken. Foppe heeft een optimale instelling om te werken en hij heeft het voordeel dat hij vanaf begin bij Monika geoefend heeft. Dat is een heel gefundeerde opleiding. Het apporteren zit. Het neuswerk zit. Voorstaan moeten we nogmaals oefenen en ook het veldwerk is nog niet optimaal.  Met de apell ben ik me nog niet zo zeker. Hij neemt nog wel de benen als ik niet in de buurt ben. Kan ik hem wijsmaken op de proef dat hij nu voor ons samen moet werken? Ik denk nog steeds dat hij soms echt voor zich gaat werken. Omdat hij lol heeft daarbij. Maar als hij dan op de proef lol heeft om van de sleep af te gaan om een ander spoor achteraan te gaan? Dat kan op een proef gebeuren!
Hoe kan ik hem wijsmaken dat hij met mij samen gaat werken en niet voor zich alleen? We zijn gewoon nog niet zo ver!
Monika is daar echt niet mee eens. Ik heb haar voorgesteld dat ze de proef zal gaan lopen met Foppe, als ze zo zeker van is. Daarop heeft ze geen antwoord gegeven, maar het leek me wel een glimlach gezien te hebben op haar gezicht. Niet eerlijk! Ze heeft al zoveel proefen gelopen, per jaar in snee zeker 5 proefen, ook met vreemden honden. En ik zal nu voor het eerst deze meesterproef gaan lopen ondanks mijn twijfels.... en pas met een ervaring, namelijk de zweettest, die wel goed ging.

Ook het discuteren in de groep hoort erbij.

Monika zegt dat dit alleen aan mij ligt. Dat ik te weinig gezag heb en dat ik teveel vragend ben en niet eisend. Ze is overtuigt van Foppe en ze zegt dat hij deze proef aan kan.
Misschien ga ik me dan wel aanmelden...? Ik moet het wel doen, vandaag of morgen. Over 1 1/2 week is het zover!

Stöbern in het woud (het zelfstandig doorzoeken van het woud).

We begonnen met het eerste onderdeel vandaag. We waren bij een bos van ca.. 1 ha vlakte, zeer afwisselend begroeid, veel en weinig onderhout, bramen, hellingen, water etc.. Twee helpers gingen met een (dood) konijntje het bos in. Ze hebben die op beiden hoeken aan het tegenover liggende bosrand afgelegd en gingen zich dan in de buurt verstoppen. Ik mocht Foppe sturen om het bos af te zoeken. Hij had 10 minuten tijd en moest de hele vlakte afzoeken. Foppe moest zich op mijn commando van me weg bewegen en zelfstandig gaan zoeken. De bedoeling was dat aan de echte proef de keurmeesters hem op alle hoeken zagen zoeken. Op de proef is dan geen wild uitgelegd. Nu is dat nog om de hond meer aan te sporen om te gaan zoeken. Foppe deed het goed. Hij ging goed weg en kwam ook met beide konijntjes aan zetten. Het is een vertrouwenszaak omdat je geen idee hebt wat de hond doet terwijl je wacht. Ik denk dat Foppe dit intussen heel graag doet. Het is gewoon struinen. Iets wat de Stabij toch zeer graag doet.

Foppe komt van het stöbern terug met het konijntje.

In het begin durft hij niet weg van me. Totdat ik het idee had om wild uit te leggen. Het groepje heeft dit dankbaar aangenomen omdat ook andere honden niet goed gezocht hadden. Nu is het vanzelfsprekend dat we bij deze oefening wild uit leggen. Het wild ligt dan ook bij elke hond weer ergens anders. Als ik met een konijntje op pad gestuurd wordt om het uit te leggen vind ik het steeds zeer interessant hoe veel plezier de honden hebben door het bos te hollen en te zoeken. Ik ga me dan steeds zo positioneren dat ik een overzicht heb op een stukje van het bos.
Jammer dat je dat niet overal mag doen. De pachter (jager) van het revier en de eigenaar van het land moeten het weten en je toestaan om daar te werken. Dit geldt trouwens voor alles wat je doet in bos en veld.

Haarwildsleep

De volgende oefening was een sleep met een konijntje. Een collega maakt een afgang, kenmerkt deze met een beetje getrokken vacht uit het konijntje en beweegt het konijntje daar ietsje heen en weer. Dan wordt het door het bos getrokken aan een touwtje. Het konijntje is zo getrokken dat het niet helemaal over de grond geslepen wordt. We willen de hond wil immers geen nat, vies wild toe moeten om op te pakken. Het is voldoende als de achterpoten de grond raken. Aan het eind legt mijn collega het konijntje neer en wacht op afstand totdat de hond aan komt. Hij observeert hoe de hond zicht heeft gedragen (snel opnemen, treuzelen, laten vallen etc.) en rapport dit dan de eigenaar van de hond en natuurlijk Monika.
Monika blijft bij de afgang omdat ze het wil kijken hoe de hond aankomt.

Foppe tijdens het wandelen. Ik geef hem alle ruimte.

Toen ik Foppe aan het werk zette ging hij goed weg. Maar hij bleef lang weg. Wat gaat hij doen, als hij zo lang weg is? Het bos is niet zo dat men hem overal kan zien. Ik weet dat hij soms langzaam werkt. Dat betekent dat hij stap voor stap onderzoekt. Hij komt ook steeds met de buit. Ook vandaag moest ik gewoon vertrouwen in mijn hond. En ja hoor, ook vandaag kwam hij trots aan met de buit in de vang.

Verloren zoeken

De derde oefening was dat hij een eend uit een veld van bieten moest gaan halen. Ik ging aan het einde van het veld ca. 10 meter in het veld, richting midden en gooide dan met al mijn kracht zover ik kon de eind weg. De bedoeling is dat er geen sporen naar de eend lijden. Hier moest ik hem wel wat helpen. Hij zocht eerst mijn spoor af en toen hij daar niets vond ging hij weer terug en ging kris kras buiten het veld te zoeken. Ik heb zijn naam geroepen en toen hij keek wees ik hem met mijn arm/hand de richting waar hij heen moest. Hij heeft het aangenomen en apporteerde kort daarna de eend en bood ze me aan.

Foppe apporteert de eend.

Zweet met de zweetriem

Mijn collega's liepen nog een zweetspoor maar Monika en ik vonden beiden dat dit Foppe niet nodig had. Ik ging daarom met Monika de spoor leggen. Zij liep vooruit en druppelde, ik ging achteraan en maakte strepen met krijt op de bomen waar we langs liepen. Een houvast voor de onzekerheid van de collega's. Ze konden dan de hond terughouden als ze zagen dat de hond van de spoor afdwaalde. Natuurlijk hebben ze deze houvast niet meer op de proef....

Zweet op de bladen.               Foto: Evert Opstal

Foppe nog meer voorbereiden

Er werd niet meer over het wel of niet deelnemen aan de proef gesproken. Voor Monika was het feit dat ik me ga aanmelden. De volgende dagen zal ik nog korte herhalingen maken van wat nog niet helemaal zit. En verder - hij is de jongste van de groep en werkt het beste. Ik moet misschien enkele punten laten gaan maar hoop heel van harte dat er niets gebeurt wat ons eruit gooit. Dit zijn alle vakken waar de hond wat moet apporteren! Dus, vanavond ga ik me aanmelden!

Andere voorbereidingen

Eenmaal thuis aangekomen heb ik mijn vriezer leeggehaald en gekeken wat ik nu nog aan wild moet bijkopen. We moeten 1 vos van minimum 3,5 kg stellen, maar ook twee konijntjes en twee eenden. Op dit moment zijn enkele eenden, twee vossen en drie konijntjes aan het ontdooien. Morgen zal ik kijken of er geen beschadiging aan de lichamen zijn. Anders moet ik de konijntjes en de vos hechten en twee nieuwe eenden bij iemand halen. De vos is mij de zwaar. Hij weegt 4,5 kg. Dus ik zal hem in halfbevroren toestand open maken, de ingewanden eruit halen en hem weer dicht hechten. Ik zal ook het kopje kunnen eraf halen als hij nog steeds veel te zwaar is. Maar ik vind het mooier als het kopje nog aan is. Dus dat laat ik waarschijnlijk.

Dit werk is zeer smerig. Ik moet ook opletten dat mijn honden dan niet rondzwerven en het afval na gedaan werk goed opbergen. Mij zelf niet bezeren en met handschoenen werken. Alle spullen waar de vos mee in aanraking gekomen is zou ik, tenzij met kokend water overgieten, of weggooien. Alles vanwege de mogelijke vossenlintworm.

Morgen zal ik alles netjes inpakken, bijschriften en terug in de vriezer doen. Dan kan ik het over 1 week zo pakken en ook nog in mijn klein autootje stoppen op een manier dat het wild nog fris een mooi blijft en geen bloedsporen achterlaat.