Veldwerk, zweetspoor met zweetriem en vossensleep.

Gisteren, 22.10.2014 gingen Foppe en ik dan weer eens trainen. De laatste weken was ik steeds verhindert. Ik was al blij dat ik de honden voldoende beweging kon bieden. Meer tijd voor mij en de honden had ik gewoon niet. 

Natuurlijk was ik benieuwd hoe Foppe het deed na die lange pauze. 

Eigenlijk wilde ik me al deze herfst aanmelden voor de grote Duitse proef voor Staande jagdhonden. Maar ik denk dat ik dat nu kan vergeten. 

Veldwerk. 

We begonnen met het veldwerk. De bedoeling is een veld afzoeken naar fazanten of hazen. Bij de proef lopen we met een hagelgeweer in het midden van het veld dwars erdoor naar de andere kant. De hond zoekt het veld af. We kunnen wel met de armen iets wijzen. Maar het mooiste is, als de hond op mijn beweging reageert en veel contact heeft met me. Hij zoekt dan tot een van de beiden veldranden naar kleinwild en draait zelfstandig terug om naar de andere veldrand te gaan. Ik draai mee met de hond. Maar blijf wel meer of min in het midden van het veld. De hond zal niet verder dan 20/30 meter van me af zijn en zeker niet teveel naar voren gaan. Als hij iets ruikt zal hij meteen blijven staan en daarmee aangeven dat daar iets is. Dan mag hij, stap voor stap heel langzaam naar het wild toe gaan. Steeds met een voorpoot in de lucht tijdens het staan. Dat is dan het natrekken. Als ik voldoende dicht bij ben schiet ik op het wild (in de proefsituatie natuurlijk in de lucht) als dat omhooggaat (opvliegt of weg holt). De hond moet blijven staan. Hij mag pas op mijn commando de buit gaan halen. Deze laatste deel valt dan weg op de proef omdat niet op levende dieren geschoten wordt op een proef.

 

 

Foppe doet veldwerk.

 

Foppe 'kleefde' vroeger heel sterk in mijn buurt. Dit betekende dat ik steeds met hem mee holte tot de beiden veldkanten. Gisteren ging hij goed weg van me. Ik moest nog wel veel heen en weer lopen, maar hij toonde veel plezier en ging mooi zoeken. Weliswaar trok hij nog sterk naar voren. Maar dat was voor later een zorg. Het was jammer dat we geen haas en ook geen fazant vonden. Het voorstaan kan Foppe niet echt. Hij staat wel soms voor als hij een eekhoorntje of een ander vogel in de bomen spot. Maar ik heb hem nog nooit zien natrekken. In tegenstelling tot de Irish- en English Setters doet dat de Stabij niet vanzelfsprekend, zonder te leren. De absoluut zekerste hond in het voorstaan en natrekken is de Pointer. Maar ook de Duitse Stander Korthaar kan het uitstekend.

Monika heeft wel methoden om de hond dit aan te leren. Ze heeft kort geleden een Labrador geleerd voor te staan! Dit, terwijl de Labrador helemaal niet bij de Staande honden telt. Maar dit is blijkbaar mogelijk! Ik heb wel goede hoop dat ze dit Foppe ook kan leren.

Een Labrador heeft bij Monika geleerd voor te staan.

 

Zweetspoor uitwerken met de zweetriem.

De tweede onderdeel was een zweetspoor uitwerken. En wat was ik verbaast: hij liep op de zweetspoor als een treintje. Ik heb alleen achteraan gelopen en heb geen moment getwijfeld of hij nu ook echt op de goede spoor loopt. Heb zelfs nog gepoogd foto's te nemen. Maar die werden alle onscherp. Aangekomen bij het hertenvachtje kreeg hij zo als steeds zijn beloning: twee boksworstjes. En hoe hij ging smullen! Hij wilde gelijk nog meer...

Foppe smult. Hij verlangt naar de rest, maar die is

voor de volgende hond, die ook dezelfde spoor gaat.

 

Vossensleep.

Later hebben we Foppe nog een vossensleep van ca.. 300 meter laten uitwerken. Ik wilde vandaag kijken of Foppe de vos gaat halen voordat hij hem besnuffeld. Ook heb ik hem de vos niet eerst laten apporteren. De hond heeft het dan moeilijker bij het opnemen. Hij moet eerst kijken hoe de vos in de vang ligt zodat hij hem langer kan transporteren. Ik durft het aan omdat het vandaag een lichte vos was. Het 'aanzetten' bij de spoor ging goed. Foppe heeft de spoor aangenomen bij de afgang, het begin van de sleep, en weg was hij! Al na een paar seconden zag ik niets meer van hem omdat de begroeiing van het bos erg dicht was. Dat betekent dat Foppe zin in had om te werken. Na een tijdje wachten zag ik tussen de bladeren door zijn zwart-wit vacht opduiken. En ja hoor, hij bracht de vos braaf. Goed in het midden gepakt - zodat hij hem in het evenwicht in de vang had. Dat kost het minst kraft. Het was een jong vosje van ca.. 2.8 kg. Ook hier weer veel loof voor mijn braaf hondje.

Foppe met het jong vosje.

Monika en ik zijn heel blij met de inzet van Foppe. Ondanks verschillende twijfels van mijn kant wil Monika dat ik me ga aanmelden voor de VGP. Die vindt op 8/9 november plaats. Dus al in 2 1/2 weken. Ik heb nog een voorwaarde: ik wil nogmaals aan het water. Maar Monika denkt dat het water goed zit. Hij heeft eigenlijk steeds met heel veel plezier in en aan het water gewerkt. Ik heb te bedenken gegeven dat er af en toe problemen waren dat Foppe niet snel (eigenlijk alleen onder lichte dwang) in een vreemd water instapte. En ook dat, als het kouder is, hij niet het water in wil.... Maar Monika wilde niets van weten. Ze heeft geantwoord, dat ze geen water meer voor training kan huren. De jagd is open en de jagers willen nu eenden gaan jagen. Ik heb belooft dat ik over zal nadenken en een paar nachtjes over zal slapen.

Nu moet ik me dus echt verdiepen in de proefvoorwaarden en ik zal binnenkort proberen de PO van 108 blz. in het NL. te vertalen, zodat geïnteresseerden ook weten hoe de meesterproef voor jagdhonden in elkaar zit. De Duitse allround-proef met alle onderdelen die een zeer goede jagdhond min of meer moet beheersen.