woensdag 14 november 2012

Op een Duitse school voor jachthonden, lessen 1, 2 en 3.

1e les
17 oktober 2012

Na 62 kilometer rijden en zoeken had ik eindelijk de parkeerplaats gevonden. Ik bevond me middenin een overzichtelijk en ruim opgezet uitloopgebied aan de Rijn. Op dit moment waren enkele fietsers en mensen met honden te bekennen. Op de Rijn kwamen regelmatig schepen langs. Verder was het heerlijk rustig. Eindelijk had ik een ideaal uitloopgebied in Duitsland gevonden.


Veel ruimte, veel konijnen- en vossensporen.

Hier kon Foppe heerlijk struinen. Hij heeft de ruimte ook meteen waargenomen en ging soms tot tweehonderd meter van mij vandaan. Ideaal om het terugfluiten te oefenen.
Tijdens het wandelen naar het oefenveld vertelde de instructrice over de opleiding van jachthonden in Duitsland. Ik vertelde van Foppe en hoe ik de opvoeding van Bessel in Nederland beleefd had.

Op een veld, ingezoomd van hekken, moest ik laten zien wat ik met Foppe al heb geleerd.

Het lopen aan de lijn.

Eerst kwam het lopen aan de lijn aan de beurt. Ik deed het nog steeds met snoep.
Helemaal verkeerd! De hond moest niet een snoep achteraan lopen maar naast mij lopen en op mij letten. Na enkele minuten oefenen bij Monika begreep Foppe het al. Hij liep keurig naast onze leermeesteres. Dan kwam mijn beurt. Helemaal verbaasd zag ik dat Foppe ook bij mij goed reageerde en ook bijna zo keurig als bij Monika liep.

Het zitten wachten.
Het volgende onderdeel was het zittend wachten. Ik had nog nooit zo lang geoefend als wat nu verwacht werd. Het werd voor Foppe en mij een beproeving. Ik moest hem enkele keren terugzetten en daarna ging ik weer terug naar Monika. Terwijl we in een gesprek waren moest Foppe eerst 15 meter, en elke keer na het terugzetten met ietsje minder afstand blijven zitten. Monika testte ons echt, hoe ver ze kon gaan. Toen ik hem eindelijk vrij geven kon stonden we iets van drie meter voor hem. We waren zeker 10 minuten verder, in mijn belevenis nog langer. Ik heb hem uitbundig geknuffeld en geprijsd.

Het apporteren zal volgende keer aan de beurt komen. We hebben veel aan theorie en praktische omzetting doorgenomen.

Foppe mocht terwijl weer het veld op. Heerlijk hoe hij ook nu weer de gelegenheid waargenomen had om te struinen. Ik was af en toe wat bezorgd toen ik hem niet meer zag. Maar Monika verzekerde me stellig dat hij weer opduikt. Grappig dat hij ook vandaag bewees dat hij door alle obstakels gaat als hij wil. We wandelden langs een heg van bramen. Foppe was aan de andere kant van de heg maar worstelde zich gewoon doorheen om weer bij ons te komen. Een ander moment ging hij een uitgedroogd bekje in dat vol stond met brandnetels. Ook dat deerde hem niet, het rook immers naar konijnen, volgens Monika.

Moeten we echt al weer naar huis?

Ons huiswerk was:
  • bij voet lopen te oefenen met wendingen,
  • snel en langzaam gaan en blijven staan, 
  • waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
  • het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben
Ik heb voldoende om na te denken en om te oefenen voor een week.



2e les
24 oktober 2012


Al veel te snel was de week om. Ik heb minder vaak geoefend dan ik eigenlijk van plan was. Ik was niet blij met de ontwikkelingen.

Het lopen aan de lijn.
Foppe ging achter lopen. Dat was iets wat ik niet wilde. Het is niets mooiers als wanneer de hond met start omhoog en kopje omhoog blij naast de baas loopt. Maar het achter lopen - voor mij was dat een teken dat iets niet goed ging in de relatie baas - hond.
Ik hoopte dat Monika raad wist.
En gelukkig wist ze ons te helpen. Natuurlijk ging dat niet zonder theorie.
Als ik nu niet blij ben dat hij achter loopt versterkt dat zijn doen. Hij kan goed lezen hoe ik me voel.
En tweede punt was dat de hond van nature het onaangename ontwijkt.
Als de hond nu achter of voor loopt dan ga je het hem onaangenaam maken en geef je achter elkaar veel kleine rukjes met de riem. Niet grof, enkel zo, dat hij het niet leuk vindt. Als hij dan naast je komt lopen ga je hem prijzen met de stem. Je moet wel op het goede timing letten. Dat is zeer, zeer belangrijk.
Monika liet het me zien en ja hoor, Foppe begreep het meteen! Toen ik even later moest oefenen ging Foppe al bijna niet meer in de fout. Super! Maar dat moet desondanks geoefend worden zodat het zo normaal is voor Foppe totdat het ook zonder riem kan. Monika denkt aan een half jaar oefenen aan de riem totdat deze af kan!

Het zitten terwijl ik uit het lopen ga stilstaan.
Het meteen gaan zitten terwijl ik ging staan uit het lopen kon ik prima tijdens het wandelen oefenen. Dat heb ik ook al eerder geoefend. Dus dat ging al vrij goed.

Het zitten wachten.
Het zitten en wachten had ik ook vaker geoefend. Dat kon ik ook met beide honden samen goed oefenen. Ik had zelfs met Bessel wat geoefend terwijl Foppe moest toekijken en blijven zitten. Het moeilijkste was dat Foppe bleef zitten terwijl ik dan Bessel prijsde voor zijn werk.

Het apporteren.

Voor vandaag moest ik een apport meenemen. Ik had verschillende grootten en materialen bij me. Monika koos voor een dummy met twee endenvleugel omwikkeld. Ik had thuis nog wat geurstof (druppels) van enden erop gedaan omdat de dummy nog van Bessel was, dus de veren al minstens 7 jaar oud!


Foppe met de riem aan het knie van Monika vastgebonden.

Ik heb nog niet geapporteerd met Foppe. Hij draagt weliswaar steeds wat tussen de tanden. Ook metal (stofzuiger), plastic, speelgoed, schoenen, borstels... Maar het woord apport kent hij niet. Monika meende dat het zeer verschillend is hoe snel een hond het apporteren leert. Onafhankelijk daarvan hoe de hond verder speelt met speelgoed.

Zo was ik erg benieuwd wat er komen gaat.... en - Foppe weigerde de dummy te nemen!

Monika bleef weel hardnekkig. Ze bod hem de dummy steeds weer aan. Tussendoor heeft ze Foppe op zijn gemak gesteld en hem heel lief toegesproken, hem helemaal aan haar lichaam gehaald en hem geaaid. Maar Foppe liet heel lang niet toe dat ze hem de vang mocht openen en de dummy erin mocht leggen. Foppe probeerde elke keer dat ze de dummy wilde in de vang leggen, onderuit te kruipen en weg te gaan. En Monika bleef rustig maar hardnekkig.
Eindelijk! Foppe accepteerde de dummy. Ze aaide hem. Daarbij herhaalde ze steeds weer het woord 'apport' en 'braaf'.

Monika biedt de dummy aan en houdt Foppe onder het kin vast.







Foppe heeft de dummy in zijn vang terwijl Monika hem aait.

Nadat het enkele keren lukte dat Foppe de dummy in zijn vang kreeg met steeds minder weerstand stopte ze. Nu moest ik het een keer doen, dat ging eigenlijk meteen vrij goed.
Eindelijk mocht ik Foppe vrijgeven. We prijsden hem en speelden kort met hem. Hij herstelde meteen en toen ik hem 'toe maar' gaaf, heeft hij de ruimte gezocht en sprong ins veld. Hij jaagde kraaien achteraan en vond zelfs nog een konijntje, dat hij opjoeg, maar niet kon pakken.
Heerlijk, die Foppe!


Foppe geniet van de ruimte.


Ons huiswerk was:
  • bij voet lopen te oefenen met wendingen,
  • snel en langzaam gaan en blijven staan, 
  • waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
  • het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben (ook praten)
  • apporteren, enkel met dezelfde dummy, liefst zittend, als het gaat, enkele meter lopend



3e les
13 november 2012

Wegens de kennelhoest heb ik drie weken geen lessen meer genomen. Tien dagen lang heb ik ook helemaal niet geoefend met Foppe. Ik wilde hem de rust gunnen en wilde niets liever als dat hij heel snel weer gezond werd. Zo vond ik het niet bevorderlijk hem buiten te laten zitten om het zitten te oefenen.

Het zitten wachten.
Ik heb wel geoefend dat hij nu eindelijk (het stond al lang aan) tijdens het eten niet meer onder de tafel mocht liggen, maar op een vacht, een plek in de woonkamer, waar hij ook graag ligt. Bessel moet namelijk steeds 'in de mand' tijdens het eten. Om dit met Foppe te oefenen was heel ingrijpend voor ons. In het begin stond ik zeker 20 keer op tijdens het eten om hem weer terug te zetten. Ik deed het steeds rustig. Maar wel zeer consequent. Wat een werk, zo een jonge hond! Ik was het al vergeten van Bessel....

Het zitten wachten ging tot acht minuten goed. Ik moest wel in het geheim lachen over Monika. Ze daagde Foppe echt uit. Ze vertelde me op een afstand van ca. 10 meter met vrij luide stem over haar belevenissen met honden. Ze gebruikte daarbij woorden als 'kom', down, braaf, noemde namen etc. Ik heb met gedempte stem geantwoord.
Ik moest Foppe twee keer gaan corrigeren, hij is twee keer gaan liggen. Maar hij is niet naar ons toegelopen. Ook hier was ik zeer tevreden.

 
Het lopen aan de lijn. 
Het lopen aan de lijn heb ik pas de laatste dagen weer geoefend. En soms af en toe tijdens het uitlaten, maar enkel als de honden teveel in de lijn hingen (het werkt trouwens bij Bessel ook uitstekend, dat met de kleine rukjes).

Het lopen aan de lijn ging goed. Ik was opnieuw verbaasd over Foppe. Zo weinig geoefend, maar toch zo goed. Kan hij zo goed leren?


Het 'hier'.
Nu kwamen we naar een nieuw onderdeel. Het commando 'hier' kende Foppe niet. Hij wist wel dat twee keer fluiten kort achter elkaar 'komen' betekent (of voer, by de way, bedankt de fokster Brigitte). Thuis in de grote tuin werkt dat uitstekend. Maar in het bos werkt het helaas niet.

We gingen om het te oefenen naar een ander plekje. Onderweg gingen we over een bruggetje bestand uit een draadgevlecht. Foppe liep gewoon mee. Hij reageerde helemaal niet daarop. Tijdens de puppyles was ook zo een draatgevlecht en hij liep daar ook gewoon overheen. Maar dit was wel twee meter in de lucht en men kon naar beneden kijken. Het andere was gewoon op het gras gelegd. Weer een reden om op Foppe trots te wezen!
Het 'hier' gingen we oefenen aan de lange lijn, elke keer met het commando kwam een rukje. Daarbij was het niet belangrijk hoe dicht en waar de hond kwam zitten. Als hij maar kwam zonder verdere lichaamsbeweging van mijn kant.
Tot nu toe heb ik namelijk ook met snoep, de lichaamsbeweging en het commando 'hier' geoefend. Waarbij ik vastgesteld heb dat aan eerste plaats snoep lokte, aan tweede plaats de lichaamsbeweging mee geholpen heeft en dat het commando 'hier' eigenlijk waardeloos was, dus niet bij Foppe doorgekomen was.
Ook hier was de timing weer essentieel. Foppe moest in toekomst bij het 'hier' proberen de ruk voorkomen en heel snel naar mij toe lopen.


Het apporteren.
Het oefenen met apporteren ging vrij goed. De eerste week heb ik geprobeerd hem op zijn gemak te stellen en heb hem vrij snel zonder riem naast me op lichaamscontact laten zitten. Hij kreeg de dummy en ik aaide en prijsde hem. De laatste week heb ik geprobeerd op te staan terwijl Foppe het apport in de vang had. Ook enkele passen achteruit heb ik gedaan, en hij kwam aan de lijn mee, met het apport in de vang. Buiten heb ik niet geoefend.
Ik was benieuwd, hoe het tijdens de les ging!

Foppe en ik lieten zien, wat we tot nu toe geleerd hadden. En Monika was blij ermee. Ze vond het prima gaan en ging gelijk verder met het werk. Ik mocht haar een nieuwe dummy geven, en ze ging met Foppe aan de slag.


Deze dummy is net zo groot als de eerste waarmee we hebben geoefend.





Na aanvankelijk wat twijfelen houdt Foppe hem goed.

















Ook lopen met de dummy in de vang gaat goed.

















  
Monika gaat nog wat langer achteruit en Foppe volgt.




Ze praat steeds met hem en hij is zeer geconcentreerd.














 


Dan staat ze stil en laat hem zitten.

















En Foppe zit voor haar en houdt de dummy goed vast.
 
 Het commando voor het afgeven van de dummy geef ik pas als ik de dummy al goed vastgegrepen heb. Nooit zeg ik het vroeger.
Ik moet de dummy goed kunnen vasthouden zonder dat de hond hem loslaat. Pas dan kan de hond betrouwbaar apporteren.

Na dit succes stopten we en Foppe werd geprijsd. Ik zag op zijn neusrug een heleboel kleine schilfertjes. Monika leerde me dat dit van de inspanning, de stress kwam.

Nadat we even met Foppe gespeeld hadden, liet ik hem weer het veld in gaan, 'toe maar'! Hij had na deze inspanning wat langer tijd nodig om te herstellen. Maar toen ging hij en holde over het gras, jaagde naar kraaien en zocht naar geuren.



Ons huiswerk was:
  • bij voet lopen te oefenen met wendingen,
  • snel en langzaam gaan en blijven staan, 
  • waarbij de hond dan vanuit zichzelf moet gaan zitten,
  • het zitten wachten oefenen terwijl ik met iets anders bezig ben (ook praten)
  • apporteren, het woord heel vaak zeggen, de dummy nog aangeven, af en toe proberen of hij het zelf aanpakt (aanbieden)  werken met de twee dummy's, enkele meter lopend, dan voor me zittend en afgeven, opletten op het correcte afnemen
  • 'hier' oefenen aan de lange lijn

4 opmerkingen:

  1. Weer veel geleerd, Barbara! En wat leert Foppe snel. Geweldig.
    Ik heb er ook een paar dingen van opgestoken, die ik bij de training van Amy kan gebruiken, super.
    Veel plezier bij de trainingen.
    Groetjes,
    Josette

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Interessant! En erg leuk!
    En wat doet Foppe 't goed.
    Groetjes Monique

    PS. nog bedankt voor je mailtje. Er is niets loos hoor, de dagen gaan gewoon te snel en zo was ik er ook niet aan toegekomen om je mailtje te beantwoordden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kind van zijn moeder wat het leren betreft alhoewel vader ook geen dommerik is.
      Fijn dat het zo goed gaat met Foppe. Probeer wel vooral positief te trainen. De hond moet de opdrachten met plezier doen en niet gedrukt zijn. Met Floran heb ik ook op deze manier getraind en het resultaat was uiteindelijk dat zij een perfecte werkhond was maar ik miste het plezier bij haar. Ze deed het omdat ze echt onder druk stond. Dit is helaas nog steeds zichtbaar als Floran moet apporteren. Imre is uitsluitend met belonen getraind en haar staart kwispelt voortdurend. Ze werkt heel netjes maar vooral heel graag!

      Verwijderen
  3. We zijn nu in de kritieke periode wat het apporteren betreft. Is mij wel bewust, bij Bessel werd jammer genoeg wel onder druk gewerkt (ook van trainers).
    Maar Foppe kwispelt de hele tijd en hij is zo dankbaar voor het belonen, al is het alleen met woorden en aaien. Ik ga ook regelmatig "uit het dak" om hem te bevestigen. En Monika houdt helemaal niet van harde methoden, maar ze is wel erg konsequent en streng (met mij). Ze korrigeert me heel vaak. Ik denk wel dat ik een capaciteit op dit gebied hier gevonden heb. Ze heeft dit jaar 11 jachtexamens met honden gedaan (waarvan 5 met vreemde honden) en alle hebben ze het met bravour gehaald.
    Ik wil Foppe als de vrolijke hond, hoe hij nu is houden en ik hoop zo weinig fouten te maken als het maar kan.
    Bedankt voor je medeleven en ik hoop nog vaker feedback te krijgen.
    Groetjes, Barbara

    BeantwoordenVerwijderen