De lange weg met kronkels.

Foppe en ik hebben nu al acht maanden lessen bij Monika. Meestal een of soms twee lessen per week. In het begin heeft Foppe heel snel geleerd. Maar nu is de sleur erin gekomen. Het is moeilijk om het steeds interessant te houden. En Foppe wil uitgedaagd worden. Een, twee keer dezelfde oefening, dan is het welletjes. Maar Monika preekt steeds weer: pas als de hond niet meer wil werken begint het eigenlijke werk voor de baas.

Ute sleept een konijntje voor Foppe.

Intussen zijn Ute en ik goed op elkaar afgestemd. Ute sleept voor Foppe en ik sleep voor Adele. We hebben steeds twee konijntjes. Een mag nat worden, dat is meestal een konijntje dat vaker is gebruikt. Een dat nog vers is, respectieve het vacht nog mooi is, leggen we neer. De hond moet dan niet een onaangenaam nat konijntje in de vang nemen. Tenslotte is op de jacht het konijntje ook niet nat. Diegene die de sleep loopt gaat dan nog iets van 10 meter verder en legt het 'sleepkonijntje' voor zich neer. De persoon staat of knielt en wacht totdat de hond de buit gepakt heeft en zeker al halverwege terug naar de baas is. Pas dan gaat ze terug naar de uitgangspunt en rapporteert haar observaties. Het kan gebeuren dat de hond doorloopt en het sleepkonijntje opneemt. Dit laat ze rustig gebeuren. Ze neemt dan bij de terugkomst het goede konijntje mee. Soms neemt de hond met de persoon contact op. Dan gaat deze zich afwenden. Ze zegt niets, ook niet als de hond treuzelt bij het opnemen. Als dit zo is, moet namelijk de sleep weer korter gemaakt worden zodat de baas zelf met de stem inwerken kan. De persoon is enkel daar om te observeren, zodat de baas weet hoe het gedrag is van de hond bij de buit en omdat bij een examen ook een persoon daar staat, dus, dat de hond went, dat er iemand staat.

Ute komt terug. Foppe heeft het

konijntje correct in de vang.

Honden reageren op heel veel. Als je denkt, de sleep gaat goed kom je onverwachts op de wereld als de hond niet meer door het hoge gras wil gaan omdat het kittelt, steekt of nat is. Brandnetels, distels, bramen, frambozen, wind en regen, niets mag de drift hinderen om de buit te vinden. Dus: oefenen, oefenen, oefenen!

Ute in het hoger gras, weer een sleep trekkend.

Laatst was Adele loops. Al die tijd hebben we verder getraind. Monika vindt, dat de reu ook dan onder controle moet zijn. En Foppe heeft het donders goed begrepen. Hij mocht natuurlijk rond om de kritische periode niet spelen met Adele. Het was even wennen, te trainen zonder spelen aan het einde.

  
Monika laat de honden soms in een rij achter elkaar, dan weer naast elkaar afleggen. Als ze dan zitten moeten we ze om de beurt afroepen. De anderen moeten blijven zitten. Dus een zware opgave voor de honden. Ze moeten langs de honden lopen om tot de baas te komen. Of ze moeten zitten blijven als bijvoorbeeld de hond, die langskomt, aan hem snuffelt....

In een rij achter elkaar zitten. De 3e van voren

 is Foppe, li Bessel, hij doet niet mee.

Foppe neemt de buit meestal goed in de vang. Hier een konijntje op een wat kortere sleep. De sleep boven 70 m lukken op dit moment wat minder omdat hij treuzelt bij het opnemen en bij het terugkomen. Monika zegt dat hij meer vertrouwen in zijn werk moet krijgen en dat hij met de ervaring vanzelf sneller wordt.

Foppe apporteert het konijntje.

Om de nekspieren te verstevigen gooien we sinds een paar weken een zwaardere dummy over een beek die een gleuf door de landschap heeft gemaakt. Dan leert de hond met goede beet de dummy vast te houden. Anders verliest hij namelijk de dummy als hij zich weer moet omhoogwerken. De honden moeten trainen met zwaardere dummy's omdat de eend, de haas en tenslotte de vos behoorlijk meer kilo's wegen dan een konijntje. Het is dus heel belangrijk dat ze sterkere nekspieren krijgen. Op het foto leert Monika Foppe aan de lange lijn over boomstammen te apporteren. We gebruiken nu alle natuurlijke obstakels om de honden te laten apporteren met een zwaar dummy.

Foppe springt voor het eerst met de twee-kilo-dummy in de vang.

Adele pakt de dummy heel verschillend. Soms heeft ze een goede beet, maar vaak ook heel slordig. Vooral als er vacht of veren aan zitten. Vooral bij zulke gedragingen is het belangrijk dat men oefent met zware dummy's, als de hond de dummy dan laat vallen kan men goed corrigeren. Maar de hond gaat vaak automatisch ook vaster grijpen als  de dummy dreigt te vallen.

Niet makkelijk als Adele terug komt, men moet

blijven staan, maar de lijn moet ingetrokken worden.

Intussen hebben we met een verse vacht van een ree zweetsporen gelegd en gelopen. Met heel verschillende eenden en een fazant, kraaien en heel veel konijntjes hebben we kortere en langere slepen uitgewerkt. Ook heeft Foppe een (dode) vos 'mogen' ruiken - baaa, die stonk!

Soms hebben we verschillende geurstoffen op de dummy's gegeven en daarmee een sleep getrokken.

Intussen telt de apporteerstraat zo 30 verschillende dummy's met meestal zwaardere gewichten, tot 3,5 kg. We proberen op zo veel mogelijk verschillende locatie's te trainen.

Foppe gaat weer met de lange lijn de dummy halen. Hier heeft

de lijn zich om de dummy gelegd bij het opnemen. Desondanks

draagt Foppe de dummy goed in de vang. Hij kan het!

Kort geleden, na een pauze van 3 weken wilde Foppe de dummy op een afstand van 300 meter niet meer spontaan opnemen. Ook bij het terugbrengen treuzelde hij. We gingen weer terug naar het begin. Heel korte slepen, zodat ik al met mijn aanwezig zijn inwerken kon. Interessant was, dat hij in de buurt van mij wel goed werkte.

Monika dacht, dat het de hormonen zijn en ook een beetje dat Foppe uitprobeert hoe ver hij kan gaan bij mij. Foppe weet namelijk heel goed waarover het gaat.

Troostend vertelde Monika dat het ook haar gebeurt als ze honden opleidt. Iedereen komt in een dal, als hij een hond opleidt.

Foppe apporteert zijn eerste fazant!

 
Als de sleep en het apporteren goed gaan, mogen we eindelijk aan het water om met het 'waterwerk' te beginnen. Ze eist van ons, dat we dan zelf het water in gaan als de hond de eend of de dummy niet pakt. Ze vertelde dat iedereen bij haar in training al naar de hond moest zwemmen. De hond heeft het namelijk heel snel door dat de inwerking van de baas nul is, als dit niet gebeurt... Gelukkig begint de zomer al gauw. Dan heeft het water aangename temperaturen.

Omdat Monika steeds een open oor heeft voor alle vragen heb ik al heel veel over de jacht geleerd. Ze is met hart en ziel trainster van jachthonden. Haar doel is, de honden hun taken te leren zodat de jacht correct gebeurt en de honden voldoende drift en kennis hebben om het wild te vinden. Ik ben steeds weer verbaast hoe ze de honden 'leest'. 

Hoe vaak heeft ze de hond al overgenomen als iets niet lukt. Bij haar lukt de oefening altijd, met elke hond. Het maakt niet uit hoe lang ze daarvoor tijd nodig heeft. Bijvoorbeeld heb ik voor het eerst een dummy (met vossenvacht omwikkeld) willen laten apporteren. Hij stonk naar vos en was ca. 3 kg zwaar. Foppe wilde hem gewoon niet pakken bij mij. Toen heeft Monika Foppe overgenomen. Ging met hem ca. 5 meter weg van de dummy, knielde neer en heeft Foppe getroost en in haar armen genomen. Ze heeft hem geborgenheid gegeven. Na korte drie minuten geaaid te hebben stond ze op, ging met Foppe naar de dummy, maakte de 'drie-stappen-plan' met de dummy en Foppe heeft hem opgenomen!

Een andere keer heeft ze een hond overgenomen die zeer ongeconcentreerd was tijdens het volgen bij voet. Ze heeft een paar wendingen gemaakt met hem, liet hem zitten en down maken en rukte af en toe een beetje, maar wel op de juiste momenten aan de riem. De hond liep ineens alsof hij een andere hond was.

Wat zijn Foppe en ik toch geluksvogels met deze hondentrainster!

Bessel is jarig!

In deze bijdrage zal het vooral over Bessel gaan. Hij wordt namelijk vandaag 10 jaar oud. 

Het is toeval dat Bessel bij mij kwam wonen. Ik kende toen het ras nog niet en kwam, nadat ik rasboeken over honden doorgespit had, bij de Friese Stabij uit. De tijd was rijp en ik had geen weten van dat er iets als een wachtlijst bestaat. Ik wilde nu een hond. De toeval was dat Bessel was overgebleven uit een nest van 10 hondjes. Hij had eerst een baasje, maar omdat het kort voor de vakantie was heeft die ineens toch afgezegd. Nou, ik wilde het hondje wel eerst zien, en dan was nog even een keer over slapen. Na toegezegd te hebben moest ik nog wel de bench, speelgoed, hondenvoer en enkele andere spullen klaarzetten.

Uiteindelijk is Bessel met goed 8 weken bij mij komen wonen.

We schreven juli 2003. Het was de hete zomer, waar we 8 weken achter elkaar van het heerlijkste zomerweer konden genieten. Ik had mijn hondje heel snel geleerd om naar buiten te gaan voor zijn plasjes, de woonkamer was immers steeds open tegen de tuin.

Bessel, ca. 2 jaar oud

Ik had plannen om te werken met Bessel. Het liefst wilde ik jachttraining volgen. Het was immers een jachthond. Zo bezocht ik met hem Heino en Appelscha, twee van de NVSW georganiseerde dagen om kennis te maken met de jacht. Later ben ik bij verschillende groepen nog verder gaan trainen. Het was erg jammer, maar ik deed Bessel daarmee geen plezier omdat hij vreselijk bang was voor de schot. Tenslotte heb ik hem een keer zien weghollen bij een training. Hij ging rechtstreeks naar de auto, die ca. 1 km verderop geparkeerd stond. Toen heb ik het opgegeven. Te vaak heb ik geoefend met de hoop door gewenning komt het dan wel. Neen, de angst werd steeds erger.

Tijdens een kennismaking met de jacht te Appelscha 2004

Foto: Jan Windhouwer

Bessel was vanaf begin aan zeer onzeker, maar ook zeer eigenwijs. Ik wist niet goed hoe ik met hem moest omgaan, hij was heel vaak erg bang. Ik weet nog, dat ik hem 's avonds een keer ca. een half uur op de normale route moest lokken, om met hem bij een opgehangen jas langs te lopen. De jas was waarschijnlijk vergeten door een kind en iemand had ze opgehangen. Maar Bessel vertrouwde absoluut niet. Hij was toen ca. 1 jaar oud. Hetzelfde gedrag vertoonde met 8 jaar, toen hij niet langs een geparkeerd woonmobiel wilde gaan. Elke dag weer oefenden we. Soms lukte het heel normaal langs te lopen, soms enkel met veel moeite en lokken. Ik ben nooit achter gekomen wat hem hinderde. Nu loopt hij weer normaal langs.

Bessel aan de zee, ca. 3 jaar oud.

Toen ik nog in Zoetermeer woonde gingen we heel graag naar het strand en de duinen. Bessel was niet echt dol op de golven, maar vond het wel leuk op de zand te hollen. Een keer heeft hij een glanzend vers visje gevonden en toen we wilden kijken wat hij dan zo interessant vindt, pakte hij het snel op, racete heel ver weg en heeft genoten van het lekker hapje.

spelen met de bal aan het touwtje

Toen we naar Duitsland verhuisden probeerde ik, hem zo weinig mogelijk stress te bezorgen. Ik had zelf ook veel energie nodig. Heel bewust heb ik hem elke dag massages gegeven. Dit heeft hem en mij geholpen om rustig te worden. Op de dagen zelf, dat gepakt en uitgepakt werd had ik hem in mijn auto gedaan. Dit was en is zijn holletje. Hij verblijft heel graag in de auto en voelt zich daar veilig. Ik wilde Bessel bij mij in de buurt. Heel bewust heb ik hem niet in een dierenpension gegeven, in deze drukke periode.

verhuizen!

Bessel smoest graag, zoals waarschijnlijk elke stabij. Alleen heeft Bessel heel gauw genoeg. En wat me ook opgevallen is aan hem, dat hij heel veel moeite heeft om je aan te kijken. In tegenstelling tot Foppe. Deze zoekt oogcontact, Bessel mijdt oogcontact.

de mand passt net

Bessel gaat heel graag op de bank liggen. Heel vaak legt hij dan zijn kopje op een kussen. - Wat vermenselijken?

voorkeurshouding, het fijnst is het op de bank

bankhangen

Als we weg gaan op bezoek of met vakantie komt Bessel heel graag mee. Hij kan met vele situaties terecht, als hij maar steun heeft aan ons.

wanneer komt vrouwtje terug?

Bessel gaat ook graag in het gras liggen. Sinds Foppe hier is, is hij ook weer liever hele dagen buiten. Toen hij alleen was, ging hij heel vaak naar binnen als het hem te warm werd.

tussen de pinksterbloemen

Bessel heeft niet gezwommen als pup. Toen hij 1 jaar oud was heb ik het hem geleerd. Als jonge hond ging hij om elk waterplas om. Hij wilde niet vies of nat worden. Intussen vindt hij het leuk en is enthousiaste zwemmer.

zwemmen is gezond en leuk

Zijn ogen, zijn mooi kopie, hij kan zo lief kijken en bedelen.

mag ik wat lekkers?

Bessel heeft nu een grote tuin die hij goed verdedigd. Hij heeft vier keer een ree gejaagd. Een daarvan is helaas overleden toen het tegen het hek gesprongen is. Een heeft hij vastgehouden, wat betekent, hij heeft het op zijn plaats gehouden totdat ik erbij was en hem afgeroepen heb. De andere twee zijn over het hek gesprongen en hij heeft braaf bij het hek gestopt ondanks dat het voor hem ook een makkie was, overheen te springen.

Dit is mijn tuin!

Helaas heeft Bessel al een paar keer met de gezondheid te doen gehad. Toen hij zes maanden oud was heb ik gezien dat zijn rechter oog niet gelijk uitziet als het linker. De dierenarts (oogspecialist), heeft jeugdcataract vastgesteld.

het rechter oog met jeugdcataract

In Zoetermeer hadden we een vijvertje. Bessel heeft het hele jaar door alleen daaruit water gedronken. Ook nu nog drinkt hij het liefst water dat afgestaan is. Ik doe daarom ook nooit vloeibare mest in de gieter....

water uit de gieter is het lekkerst!

Het apporteren vindt Bessel ook leuk. Hij wil heel graag wat halen en brengen. Alleen heeft hij niet zo een uithoudingsvermogen. Na drie keer hetzelfde gedaan te hebben vindt hij het al vervelend.

apporteren is leuk...

Bessel was net 8 jaar toen hij op een avond heel raar deed en echt pijn leed. Om half elf 's avonds gingen we nog naar de dierenarts. Hij kon niets vaststellen en had hem iets tegen de koliek gegeven. Toen het de andere ochtend weer begon ging de dierenarts röntgen en hij maakte ook een echo. Vergrootte milt - dus meteen opereren! Hij had een milttumor die in de tussentijd al gesprongen was - de buikholte was vol van water. Niet veel honden, ca. 25 procent overleven na een milttumor. Nu, na twee jaar hoop ik dat hij geen kwaadaardige restanten in zijn lijf heeft die weer opspelen kunnen.

 

de kledij na de milttumoroperatie

Hij is een echte reu, en andere reuen hebben niets te grommen of de rughaaren op te richten, anders.... Maar deze keer kwam de boerenhond van achteren aanvallen en daardoor waren mijn man en Bessel erg verrast en kwam elke reactie te laat. Een wondje aan de oren is ergerlijk. We hebben alle moeite gehad om het te laten genezen omdat de kracht van het schudden van het kop de wond steeds weer open liet gaan. Zelfs het goed verbinden heeft niet echt geholpen. Tenslotte moest hij ook nog antibiotica nemen omdat het begon te zweren.

het oor na de ruzie met een boerenhond

Omdat ik nog onzeker was van de milttumor heb ik de bobbel in de mondholte toch maar weg laten halen en onderzoeken. Gelukkig, hij was goedaardig.

de bobbel op het tandvlees ter grootte van een erwt

Sinds Foppe hier is heeft het leven van Bessel een wending genomen. Hij is niet meer alleen en heeft steun en toeverlaat aan Foppe. Soms is hij wel de wijze oude hond, die terechtwijst. Maar veel vaker likken ze elkaars snuit en ook komen ze samen bij mij om geaaid te worden.

Foppe en Bessel

tijdens het wandelen, neus steeds op de grond

Bessel is een heel lieve hond, die alleen heel veel leiding gebruikt. Omdat hij een reu is denkt hij weliswaar dat hij waken moet en de baas moet zijn. Maar hij heeft heel zwakke zenuwen, men moet hem in de stress steunen en helpen. Hij is goudeerlijk, heeft nog nooit iets gestolen, nooit iemand gebeten of gedreigd te bijten. Hij is prachtig in het omgang met kinderen. Bessel vindt een vreedzame samenleving heel belangrijk. Hij gaat ertussen als er ruzie tussen honden is. Ook vermijdt hij herrie. Hij loopt dan weg, zo ver al hij kan.

een tukkie doen

Van harte gefeliciteerd, lieve Bessel, met je 10e verjaardag!