Ochtendwandeling in de sneeuw.

En toen ging het toch noch echt sneeuwen!
Een beeldverhaaltje van een koude dag met lekker vlokkige sneeuw.

Foppe wil graag naar buiten.

 

Foppe en Bessel gaan hun revier in onze tuin verkennen.

Tijdens de wandeling - ook hier gezamenlijk snuffelen

Heb je geroepen?

'Vooruit!' - door het koude water - voor een Friese Stabij geen probleem!

'Apport' - over een beekje, oppakken uit de plakkerige sneeuw.

Even eerst goed oppakken.

Ja, ja, ik kom al!

Hier vrouwtje, tevreden?

Na het werk mag Foppe zijn hobby, muizen zoeken, nagaan.

En hij vindt ook nog sporen van reeën bij ons in de tuin, bij de groente-afval.

Bessel gaat na het wandelen slapen.

Ook Foppe is vermoeid.

Hij gaat op de rug in de woonkamer liggen en rusten.

In het licht besneeuwde bos.

Eigenlijk dacht ik na de natte milde periode dat vadertje forst onze breedtegraden dit jaar wil ontzien. Maar op 14 januari was het een prachtige dag met ietsje pietsje sneeuw en een milde zon. Mooi genoeg om het fototoestel mee te nemen op de ochtendwandeling.

Foppe staat voor, het mag hier ook met beide benen op de grond.

Nog steeds oefen ik met beide honden het "hier". Het is erg vermoeiend, omdat ik weet dat er wel reeën zijn in de buurt. Dat betekent, ik moet beide honden steeds observeren en nooit verder dan 10 meter laten gaan. Tegelijk moet ik de omgeving observeren of ik niet toch noch wat zie, wat de beiden niet gezien hebben. Soms roep ik ze midden in het snuffelen op, dan weer tijdens het spelen. Ik beloon de honden (nog) steeds met snoep. Dit, omdat beiden zeer dankbare eter zijn en ze dan graag komen. Maar nadat ik een lange periode aan de lange lijn heb geoefend is het nog steeds niet perfect. Soms moet ik echt nadruk op mijn stem leggen. Ik heb ook gemerkt dat Foppe niet meer goed reageert op het fluitje. Raar, hij zou toch moeten weten dat het "meteen komen" heet! Hij reageert vaak beter op mijn "hier". Bessel doet nog een schepje bovenop. Hij kan in alle rust mijn roepen en fluiten ignoreren en verder likken en snuffelen als hij een plasje van een teefje ruikt. Hij kan dan 5 minuten snuffelen. Soms gooi ik dan wat voor zijn voeten. Meestal moet ik hem ophalen. Ik ben er nog niet uit hoe ik dit kan verbeteren. Ik zou het graag willen, omdat hij geen goed voorbeeld is voor Foppe. 

Monika heeft gezegd dat Bessel gewoon de baas over mij is. Hoort zich erg aan, maar ik denk, dat ze gelijk heeft.

Hippieeee, we gaan!!!!

Bessel, ik dacht dat vrouwtje gezegd heeft "zit"?!?!

Kijken we zo goed?

Soms laat ik wat vallen tijdens het lopen en dan stuur ik Bessel om het te zoeken. Voor Foppe leg ik het nog steeds zo, dat hij kan zien dat ik wat neergelegd heb. Ik laat hem dan zitten en wachten. Dan ga ik tien meter weg en leg het op de bodem.

Foppe brengt mijn handschoen

Mijn meest voorkomende fout in de opvoeding van de honden is het inconsequent zijn. Ik merk het vaak bij Bessel omdat Foppe al veel beter reageert op mij als hij. Elke dag weer moet ik me zeggen dat ik geen commando geef als ik al kan zien dat ze het waarschijnlijk niet gaan opvolgen (door afleiding, te ver weg zijn, geen tijd nemen voor correcte uitvoering). Als ik eenmaal iets vraag van mijn honden dit ook echt vragen en niet met de helft tevreden zijn.

 

Overal verse geuren van reeen.

Ik ga nu ook weer met Bessel meer oefenen en strenger zijn. Als ze namelijk eenmaal betrouwbaar zijn hebben ze gelijk ook meer vrijheid. En ik kan meer ontspannen zijn...

De jachtlessen gaan door.

Intussen hebben Foppe en ik de lessen 6, 7, 8, 9, 10 en 11 gehad. Alle duurden van 2,5 uur tot 4,5 uur. De meeste hondenscholen hebben nu winterpauze. Maar waarom eigenlijk? Het is erg mooi in de sneeuw en op bevroren grond te trainen. Ook aan blubber kan men wennen. Al moet men dan naar thuiskomst van hond tot auto en eigen kleding alles soppen....

In het Bergische Land een sleep trekken met een dummy.

Wat de kleding betreft: ik heb steeds warme kleding aan omdat men toch vaak stilstaat. Maar dat is met wintersport hetzelfde.

Foppe wordt door Monika steeds de "Kleine" genoemd. Ze is ook bewust minder streng met hem dan met ouderen honden. Ik daarentegen wordt wel op heel veel fouten gewezen. Het mooie aan haar "onderwijs" is, dat ze alle aanwijzingen beredeneerd. Ik ben blij ermee. Zo kan ik het begrijpen en beter onthouden. Het is niet makkelijk om om te denken. Vaak doe ik iets uit gewoonte, of omdat ik het vroeger op deze manier heb geleerd.

Foppe speelt in de pauze met een jong teefje.

We hebben nog enkele keren met konijntjes sleepsporen uitgewerkt. Steeds zo honderd meter lang. Foppe heeft voor kerst enkele keren gewijgerd het op te nemen en te brengen. Het loopt dus ook niet alles op rolletjes.
Ik ben nog steeds met de vier stappen apporteren aan het oefenen in de woning:
1: voor de neus houden en apport zeggen en hij moet zich naar voren bewegen en het goed vast houden,
2: op hoogde van de borst houden en weer laten apporteren,
3: voor de voeten leggen en laten apporteren,
4: drie meter naar voren leggen en hem laten apporteren en als hij het in de mond heeft op "Hier" laten brengen.
Dit vaker op de dag, twee a drie keer achter elkaar het rijtje. Ik ga af en toe wisselen van het te apporteerend stuk. Het moet een soort automatisme komen voor de hond. Zodat hij helemaal niet meer aan het weigeren denkt.
 

Lol tussen de oefeningen.

Monika beredeneert dat elke hond in het begin graag en oefening doet omdat ze nieuw is. Dan komt de fase van het besef dat hij moet werken en hij gaat weigeren te werken. Soms gaat hij het doen, dan weer niet. Pas na een jaar regelmatig training is de hond doorgewerkt in het onderdeel en is betrouwbaar. Hij kan niet anders, ook als hij geen zin in heeft. Men ziet dan aan zijn houding of hij het graag doet of even geen zin in heeft.

Op zaterdag hebben we met duiven sleepsporen gelopen. Af en toe nemen we ook een gewone dummy.

Tussen kerst en oudejaarsavond had ik het wat druk. Foppe heeft geen training gekregen. Misschien heeft hij gemist om te apporteren? Hij is op een gegeven moment alleen naar de kelder gegaan en heeft een dummy met konijnenvacht totaal ontledigd. Hij moest wel veel moeite doen om hem te pakken. Hij lag boven andere hondenspullen te drogen. Ik vond het wat jammer omdat het een mooie dummy was. Ik heb het lappje vacht 8 jaar geleden van de NVSW-vereniging gekocht. Ook heb ik het meest met deze geoefend. Maar ik moest wel lachen toen ik hem daar zo bezig zag. Mijn fout, volgende keer eerder opruimen als de dummy opgedroogd is!

Het vacht en de oude trui die als dummy diende.

Afgelopen zondag hadden we een zweetspoor uitgewerkt. Ook hier heeft Monika een mooie opbouw in haar training. Eerder hebben we Foppe alleen het "Wondbed" laten leren kennen. We hebben daarvoor een plek van ca. 40 mal 40 cm met de schoenen schoongeveegd. Dan hebben we in de vier hoeken een stukje worst gelegd. De vier hoeken hebben we verbonden met "Zweet". Zweet is gekochte poeder die opgelost is in water en dat mengsel is gelijk reebloed (nu weet ik niet of ik moet zeggen kleine hert).We hebben toen in het totaal 5 wondbedden gemaakt. Foppe heeft die mogen besnuffelen en natuurlijk de worststukjes eten. Hij zal dit als aangenaam vinden. Zweet is dus interessant omdat er een beloning wacht. Monika vertelde me dat ze aan het eind van een spoor de hele portie voer van de dag onder een reevacht heeft gedaan zodat haar hond in opleiding dat na gedaan werk mocht eten.

Het verbaasde me dat ze hier nu wel met voer werkt. Ze is namelijk geen voorstander om een hond te lokken met voer. Ook tussendoor belonen met voer vindt ze alleen maar afleiding voor de hond. Wel geeft ze na gedaan werk iets speciaals om te eten (worstje etc.). Ik geef nog steeds af en toe tussendoor voer voor een goede prestatie.

Vandaag hebben we nogmaals 5 wondbedden gemaakt en hetzelfde procedeer over gedaan. Daarna hebben we een zweetspoor gelopen van ca. 100 meter. Elke 50 cm of soms nog vaker lag een druppel bloed, (aangemaakt in een oud 5 dl flesje met een mondstuk, zo kon enkel een druppel eruitgedrukt worden en ging niet teveel eruit, heel praktisch). Daarop kwam evenzo vaak een stukje worst (echt heel weinig, een kwart van een heel dun schijfje).
Daarna wachtten we twee uur. Pas toen mocht de eerste hond lopen. Na hem werd weer worst erop gelegd en Foppe mocht gaan. Hij ging aan een twee-meter-lijn. Foppe was natuurlijk heel gefixeerd op de worst. Maar hij werkte de spoor heel zuiver uit en week niet ervan af. Ik zag aan hem dat hij heel veel plezier aan had.

De honden in een rij afgezet.

Naast het sporen zoeken moest natuurlijk ook appel geoefend worden. Boven op het foto op bevroren grond, niet makkelijk om te lopen toch noch een gehoorzamheidsoefening. 10 minuten wachten achter elkaar. Pas dan worden ze een om een opgeroepen met een "Hier". Foppe is de derde, op het beeld enkel het hoofdje te zien. Hij deed het heel goed.

De pauze van 2 weken tijdens de feestdagen deed ons beiden goed. We hebben behalve de gewone gehoorzaamheidsoefeningen tijdens het wandelen en in huis, echt helemaal niets gedaan. Zo konden we weer met nieuw elan beginnen. Maar Monika merkte het ook gelijk.... wat heeft ze toch een goed honden- zoals mensenkennis.

Vuurwerk en knallen

 Hoe omgaan met angst?

Met gemengde gevoelens ben ik de oudejaarsavond tegemoet gegaan. Wat zal ik gaan doen? Zal ik de honden gaan scheiden? Foppe toonde geen tekenen van angst bij lawaai. Hij kon tegen donder en schieten in de verte. Hij deed Bessel goed, Bessel heeft minder angst getoond de laatste tijd. 

Maar als hij nu het gedrag van Bessel zal overnemen, als het erg werd om middernacht? Dat was het laatste, wat ik wilde. Ik besloot, om beiden de hele avond goed te observeren en pas in te grijpen als het nodig was.

Ter voorbereiding op de knallen had me iemand verteld dat ik af en toe in de weken daarvoor ballonnen in de woning zal laten knallen. Dit had ik gedaan. Elke dag ongeveer twee. Ik liep rond en ineens knalde het. Geen aandacht verder. Alleen in het geheim kijken hoe de honden reageren. Foppe deed het niets. Hij keek niet eens op. Bessel ging in een andere ruimte. Maar hij trilde niet daarvan.

Andere jaren hebben we in het begin van de oudejaarsavond een grote scheut advocaat aan Bessel gegeven. Hij werd daardoor wat versuft. Maar echt geholpen heeft het niet. Ooit heb ik met homeopathische middelen geprobeerd hem rustig te houden, met onvoldoende resultaat. Ik heb afgelopen jaar een vestje (thundershirt) gekocht dat tegen angst zou helpen. Het lijkt op het inbakeren van de baby's. Als die onrustig zijn worden ze heel vast ingewikkeld zodat alleen het hoofdje vrij is. Het lijkt dan op de tijd in de baarmoeder, het zou rust geven. In Rusland is het vandaag nog gebruikelijk voor alle baby's. Ik heb dus het jasje voor Bessel al enkele keren bij onweer gebruikt. Ook met onvoldoende resultaat.

Bessel in het hoekje aan het trillen. Foppe relaxed op de bank bij Emma.

Gelukkig wordt hier met kleine uitzonderingen alleen op oudejaarsavond geknald. En ook niet zo lang. We wonen aan het eind van de straat en hadden zodoende minder last in het geheel dan toen we nog in de stad in Nederland woonden.

Foppe voelt zich prettig bij Emma.

We hadden bezoek en het was heel gezellig. De honden waren midden onder ons. Vooral Foppe wilde overal zien wat er gebeurde. Hij was speels en zocht zoals steeds aandacht.

Bessel was timide. Hij had al enkele knallen gehoord in de verte. Maar hij trilde nog niet.

Toen het dan rond middernacht echt vaak knalde bleven we in de woonkamer en de ramen bleven dicht. We liepen rond en de televisie stond aan. Eigenlijk een heel ontspannen situatie. 

Ik zag Bessel in zijn hoekje, wat hij zelf gekozen had en hij hijgde en trilde. Foppe liep rond en keek naar mij. Toen het enkele keren hard knalde sprong hij hoog aan mij. Ik stond net naast de bank. Daarom ging ik zitten en Foppe kwam naast mij op de bank liggen. Hij mag dat en ik aaide hem en keek hem in de ogen. Ik zag dat dit hem rust geeft en hij ontspande eigenlijk ook meteen. Bessel zat in zijn hoekje. Ik besloot, niet te veel aandacht aan Bessel te geven. Als hij komt, wel. Maar als hij daar bleef, was het prima.

Bessel kijkt met sterk geopende ogen, hijgt, heeft speekselafscheiding en trilt.

Toen ik de taak van de gastvrouw weer overnam hebben de honden bij Emma geborgenheid gevonden. Beiden hebben veel aandacht van haar gekregen.


Na middernacht werd het ongeveer om een uur rustiger. Bessel kroop op de bank naast Emma en Foppe ging op de grond. Ik heb verbaast observeert hoe Foppe Bessel echt aankeek alsof hij wilde zeggen: "Bessel, het is toch half zo erg, kom, gedraag je weer als kameraad!"

Naast Emma op de bank werd Bessel  rustiger en keek weer rond. Zijn starre blik werd weer wat zachter.

Rond half twee werd Bessel wat rustiger.

Kort na half twee wilde ik naar buiten met de honden. Ik moest Bessel met de riem op zijn plekje ophalen. Pas toen kwam hij zonder dat ik hem moest motiveren mee. Foppe vond het prima, nu eindelijk weer te gaan plassen.

Het lopen ging vrij goed, Bessel heeft ook geplast, maar net toen hij meer ontspande begon het weer te knallen in de verte en hij trok erg heftig naar huis. Toen heb ik maar de kortste weg naar huis genomen, ik wilde absoluut niet dat Foppe van Bessel het gedrag overneemt. 

Bessel heb ik vooruit laten trekken en Foppe heb ik naast mij laten lopen. Het ging vrij goed.

Achteraf gezien vond ik het jammer dat ik Bessel niet toch advocaat heb gegeven en hem zijn thundershirt heb aangetrokken. Maar hij heeft dank zij Foppe minder lang en minder intensief angst gehad dan andere jaren. Daarvoor ben ik Foppe zeer dankbaar.

Ik ben erg blij dat we deze tijd weer achter de rug hebben. Elk jaar heb ik medelijden met de vogels en andere dieren in de vrije natuur, maar ook aan de dieren in de dierentuin en de huisdieren die alle deze herrie gewoon niet kunnen verklaren. Sinds ik van een collega gehoord heb dat haar broertje dat geestelijk gehandicapt is een keer onder het bed gekropen was bij deze herrie denk ik ook aan al de mensen die het niet kunnen verklaren dat ineens zulke lawaai is.

Hoe mooi, ja bijna romantisch waren doch de jaarwisselingen in mijn kindsheid. Toen waren op het Zwitserse platteland kerkklokken van zeker 5 kerken te horen bij de jaarwisseling. Eerst de diepere klanken om het oude jaar uit te luiden en om middernacht luidden de hogere klanken het nieuwe jaar in. Verder niets behalve de nieuwjaarswensen van mijn familie.