Vuurwerk en knallen

 Hoe omgaan met angst?

Met gemengde gevoelens ben ik de oudejaarsavond tegemoet gegaan. Wat zal ik gaan doen? Zal ik de honden gaan scheiden? Foppe toonde geen tekenen van angst bij lawaai. Hij kon tegen donder en schieten in de verte. Hij deed Bessel goed, Bessel heeft minder angst getoond de laatste tijd. 

Maar als hij nu het gedrag van Bessel zal overnemen, als het erg werd om middernacht? Dat was het laatste, wat ik wilde. Ik besloot, om beiden de hele avond goed te observeren en pas in te grijpen als het nodig was.

Ter voorbereiding op de knallen had me iemand verteld dat ik af en toe in de weken daarvoor ballonnen in de woning zal laten knallen. Dit had ik gedaan. Elke dag ongeveer twee. Ik liep rond en ineens knalde het. Geen aandacht verder. Alleen in het geheim kijken hoe de honden reageren. Foppe deed het niets. Hij keek niet eens op. Bessel ging in een andere ruimte. Maar hij trilde niet daarvan.

Andere jaren hebben we in het begin van de oudejaarsavond een grote scheut advocaat aan Bessel gegeven. Hij werd daardoor wat versuft. Maar echt geholpen heeft het niet. Ooit heb ik met homeopathische middelen geprobeerd hem rustig te houden, met onvoldoende resultaat. Ik heb afgelopen jaar een vestje (thundershirt) gekocht dat tegen angst zou helpen. Het lijkt op het inbakeren van de baby's. Als die onrustig zijn worden ze heel vast ingewikkeld zodat alleen het hoofdje vrij is. Het lijkt dan op de tijd in de baarmoeder, het zou rust geven. In Rusland is het vandaag nog gebruikelijk voor alle baby's. Ik heb dus het jasje voor Bessel al enkele keren bij onweer gebruikt. Ook met onvoldoende resultaat.

Bessel in het hoekje aan het trillen. Foppe relaxed op de bank bij Emma.

Gelukkig wordt hier met kleine uitzonderingen alleen op oudejaarsavond geknald. En ook niet zo lang. We wonen aan het eind van de straat en hadden zodoende minder last in het geheel dan toen we nog in de stad in Nederland woonden.

Foppe voelt zich prettig bij Emma.

We hadden bezoek en het was heel gezellig. De honden waren midden onder ons. Vooral Foppe wilde overal zien wat er gebeurde. Hij was speels en zocht zoals steeds aandacht.

Bessel was timide. Hij had al enkele knallen gehoord in de verte. Maar hij trilde nog niet.

Toen het dan rond middernacht echt vaak knalde bleven we in de woonkamer en de ramen bleven dicht. We liepen rond en de televisie stond aan. Eigenlijk een heel ontspannen situatie. 

Ik zag Bessel in zijn hoekje, wat hij zelf gekozen had en hij hijgde en trilde. Foppe liep rond en keek naar mij. Toen het enkele keren hard knalde sprong hij hoog aan mij. Ik stond net naast de bank. Daarom ging ik zitten en Foppe kwam naast mij op de bank liggen. Hij mag dat en ik aaide hem en keek hem in de ogen. Ik zag dat dit hem rust geeft en hij ontspande eigenlijk ook meteen. Bessel zat in zijn hoekje. Ik besloot, niet te veel aandacht aan Bessel te geven. Als hij komt, wel. Maar als hij daar bleef, was het prima.

Bessel kijkt met sterk geopende ogen, hijgt, heeft speekselafscheiding en trilt.

Toen ik de taak van de gastvrouw weer overnam hebben de honden bij Emma geborgenheid gevonden. Beiden hebben veel aandacht van haar gekregen.


Na middernacht werd het ongeveer om een uur rustiger. Bessel kroop op de bank naast Emma en Foppe ging op de grond. Ik heb verbaast observeert hoe Foppe Bessel echt aankeek alsof hij wilde zeggen: "Bessel, het is toch half zo erg, kom, gedraag je weer als kameraad!"

Naast Emma op de bank werd Bessel  rustiger en keek weer rond. Zijn starre blik werd weer wat zachter.

Rond half twee werd Bessel wat rustiger.

Kort na half twee wilde ik naar buiten met de honden. Ik moest Bessel met de riem op zijn plekje ophalen. Pas toen kwam hij zonder dat ik hem moest motiveren mee. Foppe vond het prima, nu eindelijk weer te gaan plassen.

Het lopen ging vrij goed, Bessel heeft ook geplast, maar net toen hij meer ontspande begon het weer te knallen in de verte en hij trok erg heftig naar huis. Toen heb ik maar de kortste weg naar huis genomen, ik wilde absoluut niet dat Foppe van Bessel het gedrag overneemt. 

Bessel heb ik vooruit laten trekken en Foppe heb ik naast mij laten lopen. Het ging vrij goed.

Achteraf gezien vond ik het jammer dat ik Bessel niet toch advocaat heb gegeven en hem zijn thundershirt heb aangetrokken. Maar hij heeft dank zij Foppe minder lang en minder intensief angst gehad dan andere jaren. Daarvoor ben ik Foppe zeer dankbaar.

Ik ben erg blij dat we deze tijd weer achter de rug hebben. Elk jaar heb ik medelijden met de vogels en andere dieren in de vrije natuur, maar ook aan de dieren in de dierentuin en de huisdieren die alle deze herrie gewoon niet kunnen verklaren. Sinds ik van een collega gehoord heb dat haar broertje dat geestelijk gehandicapt is een keer onder het bed gekropen was bij deze herrie denk ik ook aan al de mensen die het niet kunnen verklaren dat ineens zulke lawaai is.

Hoe mooi, ja bijna romantisch waren doch de jaarwisselingen in mijn kindsheid. Toen waren op het Zwitserse platteland kerkklokken van zeker 5 kerken te horen bij de jaarwisseling. Eerst de diepere klanken om het oude jaar uit te luiden en om middernacht luidden de hogere klanken het nieuwe jaar in. Verder niets behalve de nieuwjaarswensen van mijn familie.