Een heerlijke zomer.

Nog nooit heb ik zo intens genoten van mijn honden zoals afgelopen zomer. 

De omgeving, het weer, de behoefte naar beweging, de lol met Foppe en de verrassingen die hij me bijna dagelijks kan opdissen spelen allemaal een rol. Maar ook de training, die een regelmatig doen en laten vragen van mij, helpen, om soms de honden op de eerste plek te zetten. Zo komt het werken in huis en tuin op plaats twee...

Foppe en Bessel lopen sinds 1 maand alle wandelingen zonder riem.

Wat in de lente nog een probleempje was is nu verleden tijd. Door het consequent werken aan de gehoorzaam kan ik de honden nu los laten lopen. Ik ben best trots daarop. Vanzelfsprekend moet ik nog steeds de omgeving afspeuren en de honden steeds observeren. Maar net drie dagen geleden heb ik twee keer een ree gezien en kon de honden onder appel houden. Ik heb wel het geluk gehad dat ik meteen goed kon reageren met mijn stem. Omdat vooral Foppe daarna zeer opgewonden was, heb ik hem toch maar even aan de riem genomen. Maar al na 5 minuten heb ik hem weer kunnen vrij geven.

Foppe, mijn ondeugend is steeds op onderzoek.

Het liefst wil ik dat de honden onafhankelijk snuffelen en ontdekken. Foppe heeft zich gelukkig zo ontwikkeld dat hij vaak de druktemaker en aanvoerder is. Bessel is langzamer, hoeft niet zo nodig van alles en nog wat, heeft zijn gewoontes en desondanks trekt hij graag met Foppe op. Hij snuffelt daar waar Foppe al lang zijn kenmerk achtergelaten heeft, loopt Foppe achteraan om voetjes de baden en zwemt als de gelegenheid er is.

Sinds kort gaat Foppe ook in het diepere water zonder mijn toedoen.

Als Bessel aan het inspecteren van de geuren langs de weg is, is hij bijna niet weg te branden. Foppe daarentegen kan ik roepen en hij komt in galop naar mij toe. Heerlijk, dat hondje, de oortjes wapperen, het staartje gaat hoog.

Staartje omhoog, oortjes aan het wapperen.

Ik kon het niet laten, jongst geleden heb ik een foto genomen van deze boom. Een wandelparadijs! Ik kom dan ook regelmatig mensen tegen die mijn brave mooie honden bewonderen. Tot nu toe herkende een iemand het ras. Alle anderen denken aan 'iets' met Münsterländer of Border Collie. 

Wandelgebied! 1 km van mijn huis vandaan.

De geoogste korenvelden zijn bij uitsteek geschikt om de hond ver te laten gaan, als voorbereiding voor het veldwerk. Leuk is het, als de hond op het fluitje meteen in je buurt komt. Het is ook de bedoeling dat de hond steeds vrijwillig contact met de baas houdt. Dit is bij Foppe nog niet zo ver. Het zal nog erg veel oefening vragen om Foppe te laten gaan en met hem toch steeds in het contact te blijven.

Afgemaaid! Heerlijk om de inspecteren wie daarvoor hier was.

Ons favoriet vijver, leuk om te spelen en de instap te oefenen. Vaak daagt Foppe zijn maatje uit, hij kan heel hardnekkig blaffen en dollen, Bessel geeft meestal een snauw. Maar hij duldt heel veel van Foppe.

Pesten!

Soms is het niet zo duidelijk of het nu gewoon afreageren van het werken (de spanning) is, of dat het lol, plezier en ondeugend is. Maar grappig is het wel om toe te kijken.

Lol!

Als het dan toch teveel wordt, geeft Bessel te snauw. Maar pas een enkele keer heeft Bessel hem ernstiger gecorrigeerd en in de nek gegrepen. Wat natuurlijk met geschreeuw en piepen beantwoord wordt. Mijn arme Foppe toch!

Kom, doe dan!

Als het dan te bont wordt, ga ik Bessel even vastbinden en werk iets met Foppe. Tenslotte is niet het hele leven lol.

Het oefenen moet wel leuk blijven.

Maar ik moet wel opletten, Foppe mag niet meer teveel apporteren. Hij brengt me nu elk voorwerp en hij zal het graag blijven doen. 

Bessel, ik wil ook!!!!!!

Wat ik wel gebruik is de truc om Bessel te laten apporteren dan komt namelijk het wedstrijdsyndroom op. Ook Bessel wil liever apporteren als Foppe aanwezig is. Omdat Bessel nog steeds het gezag over Foppe heeft, durft hij de dummy niet voor Bessels neus weghalen. Daarom moet ik Bessel vastbinden om Foppe te laten werken. Hoe leuk is het te zien als Foppe de dummy heel trots binnenbrengt!

 

Foppe krijgt de dummy enkel als ik Bessel vasthoudt.

Nog steeds neem ik heel graag mijn fototoestel mee op mijn dagelijkse wandelingen. En eindelijk is het me gelukt om van Bessel ook eens een foto te maken waar hij wakker gluurt naar iets, wat zich beweegt heeft in het bos.

Bessel heeft nu ook een wakker oog.

De ogen van mijn jong jachthondje... Intussen al een vertrouwt gezicht.

Foppe met de ogen van een sperwer.

Typisch, Foppe de borst naar voren, trots en vol van spanning de ogen in de verte gericht. Klaar om weg te sprengen, als het moet... Bessel, een lieve houding, een lief kopje, de oren naar voren en helemaal op geluiden geconcentreerd.

 

Foppe kijkt met strakke houding, Bessel is meer op luisteren gefixeerd.

So verschillend de beide honden wezen, het zijn beiden op zijn manier schatten. Ik zal ze voor geen geld meer missen.

(Dit wellicht ten overvloede hier opgemerkt!)