Foppe wil actie!

De laatste dagen was het heerlijk koud, elke dag sneeuwde het een beetje en op zondag scheen zelfs de zon. Het uitlaten van de honden was meer dan pret. Bij dit weer was het geen straf in de kou te oefenen aan de appel onder het wandelen. 

Appel en loslaten - een moeilijke discipline. Het is best vermoeiend en vraagt een heleboel discipline van mij zelf. Ik moet tenslotte alleen iets vragen als ik ook doorzet en de oefening afmaak. Hoe snel ben ik geneigd om met het halve resultaat tevreden te wezen. Maar dat hebben de honden erg snel door en na een paar keer testen ze hoe ver ze kunnen gaan. 

Foppe vindt het prachtig door de sneeuw te hollen.

Intussen kan ik de honden al goed lezen. Geen dag is hetzelfde. Maar gelukkig merk ik aan Foppe al heel snel als een ree in de buurt is. Afgelopen week ben ik in de avondschemering gaan lopen in het bos. Ineens ging Foppe met het kopje hoog snuffelen en ik heb beide honden daarop aan de riem genomen. Nog geen minuut later zag ik een reebok 10 meter van ons huppelen. 

Vandaag liet ik zoals gewoon de honden met veel appel-oefeningen tussendoor vrij lopen. Ze blijven intussen vrij braaf op de weg en bewegen rond 10 meter om mij heen. Als eentje verder gaat of blijft snuffelen wordt gefloten. Als er geen reactie komt la ik de hond die in mijn buurt is zitten en ga ik de ander ophalen. Met de sanctie, dat hij verbaal kort gecorrigeerd wordt en aan de lijn een paar oefeningen moet doen. Streng, niet boos of onvriendelijk.

Bessel en Foppe

Afgelopen week hebben we tijdens de lessen van de jachttraining het veldwerk geoefend. Dat betekent dat de hond en de voorjager samen door het veld lopen. De hond moet fazanten en konijnen vinden en voorstaan. Foppe vond het prachtig. Hij holde zich de long uit het lijfje (bleef nauwelijks staan) ondanks dat hij het voor de eerste keer deed. Hij vond toen niets, maar had wel veel geuren opgedaan. 

Vandaag dus, toen we bij een veldje kwamen wilde hij ineens weer gaan zoeken. Totaal zonder begrip keek hij me aan toen ik het door had en hij al midden tussen de hekken stond. Hij was al 30 meter weg en er waren overal reesporen te zien. Mijn "Neen" liet hem weliswaar blijven staan. Maar hij kwam ook niet naar mij toe. Ik moest hem gaan ophalen. Eigenlijk jammer, hij heeft zo veel zin om te werken.

 

Foppe daagt Bessel nog steeds met veel enthousiasme uit.

Tussen het lopen door gooi ik ook vaak stokjes of een dennenappel en Foppe is heel blij om dat een stukje mee op weg mee te nemen. Intussen is er geen verschil meer in de kwaliteit van het halen en dragen tussen de beide honden.  Bessel voelt niets voor concurrentie. Ik heb wel gemerkt dat de beiden heel goed op hun namen reageren en vooral Bessel gaat niets halen als ik voor Foppe iets gooi.

Foppe haalt een stokje uit de sneeuw.

 

Bessel zou uren kunnen snuffelen.

Wintersprookje

Foppe is zeer zelfstandig en

doelmatig op zoek naar geurtjes.

 

Het jachthondje in het element.

De laatste week is het twee keer gebeurt dat we na een mooie wandeling door het bos in onze omheinde tuin zijn gekomen. Ik deed de riem af en liet de beiden honden nog spelen. Maar wat deed Foppe? Hij racete achter de coniferen, daar waar ik eigenlijk nauwelijks ben en hij begon te blaffen. Vogeltjes, dacht ik. Hij gaat weer de merels toeblaffen. Maar de eerste keer kwam hij na een kwartier volledig buiten adem aangehold en hij moet wel ergens over het hek gesprongen wezen, dacht ik. Ik had bijna het hele hek afgezocht en nergens wat gevonden, waar hij uit kon. Maar toen het de volgende keer (twee dagen later) weer gebeurde ging ik nogmaals zoeken. En ja - ik vond het gat van de vos en de hond, die beiden in omgekeerde richting gebruik van maakten..... 

Nu lukt het hen niet meer.

Van zo een aanbod moet men gebruik maken, dacht Foppe.