Volwassen worden en genieten.

Contact met andere honden.

Foppe geniet van het leven met volle teugen. Maar hij probeert ook steeds meer zijn mannetje te staan. Soms is dat best lastig. 

Met andere honden is hij vaak timide. Totdat hij echt aan het spelen is. Als hij zich zeker voelt dan speelt hij vangen en daagt de ander hond uit. 

Met Bessel is het nog elke dag meerdere malen raak. Vooral als Foppe ziet dat ik de spullen pak om met de honden uit te gaan kan Foppe zich niet meer beheersen. Hij begint Bessel te plagen. Hij stemt dan zijn "burlen" = diepe rollende grommen aan en bijt Bessel in de wang en zij, soms ook in de poten. Bessel dreigt niet echt terug. Als hij het wel doet ga ik hem verbaal ondersteunen. Soms wijs ik Foppe terecht. Aan de riem wijs ik hem steeds terecht. Als de honden aan de riem zijn heb ik het laatste woord. Sinds ik eens in de modder gevallen ben met de honden die vooruit stormden ben ik nog veel consequenter geworden. Op het moment is het sowieso gevaarlijk met de vele sneeuw en het mogelijke eis op de weg.

 

Ontmoeting met een onbekende reu, er wordt veel gesnuffeld.

Markeren.

Foppe markeert al heel bewust. Hij gaat vaak markeren en soms gaat Bessel niet overheen markeren. Over de plasjes van Bessel gaat hij (nog) niet markeren. Foppe snuffelt ook heel vaak en soms begint hij ook al te trillen met zijn bekje. Ik ken dat van Bessel. Die doet dat steeds als loopse teven in de buurt zijn. Bessel krijgt dan ook vaak schuim om het bekje. De beiden reuen snuffelen de laatste weken ook vaak samen op het zelfde plekje. Ze dollen ook veel vaker met elkaar, Foppe heeft Bessel waarachtig uit zijn isolement gehaald.

Wie is de snelste?

Overlevingskracht.

Wintertijd, tijd om de vogels bij te voeren. 

Natuurlijk heb ik ook van de ballen vogelvoer, afgepakt in plasticnetjes, gekocht. Gisteren, bij mooi weer wilde ik een hele tas vol ophangen. Ik legde de tas op een bloempot. Zodat ze goed te grijpen waren en Foppe niet voor de neus stonden. Dacht ik. Ineens zag ik Foppe wegsluipen en op zijn lievelingsplekje op het grastapijt gaan liggen. Hij was aan het kauwen. Ha, dacht je! Ik haalde de jachtfluit en floot hem. Daarna nog een "Hier!" Niets, ik niks wie los, de laarzen aan en naar hem toe terwijl ik hem steeds haastiger zag kauwen. Hij zal toch niet... Ja wel, toen ik bij hem was zocht ik naar het plasticnetje. Niets - hij had het verspijst!!!! Op dit moment werd ik echt kwaad van bezorgdheid. De eerste keer dat ik wegens hem chagrijnig werd. Het voelde niet goed, maar ik heerste hem aan en hij moeste meteen de woning in. Ik heb de hele middag niet meer met hem gesproken. Hij was dan ook vrij rustig. Totdat hij 's avonds een bot van de berging jatte. Mijn schuld, ik heb niet gemerkt dat hij achter mijn rug de berging in ging en ik heb de deur dichtgemaakt achter me. Dus hij was in het donker, had alle tijd om die gunstig in te vullen.... En botten zijn gewoon hondenvoer. Dat mag men eten....

Vanochtend was hij even met de nieuwe huisschoen van Guido bezig. Hij heeft hem van de vloer naar de woonkamer gebracht en kauwde op hem. Ook hier was een prima gelegenheid om hard "Neen" te zeggen. En hij stoppden onmiddellijk en vertrok naar de vloer, uit mijn zicht.

Foppe is geen pup meer, neen, ik moet, of ik wil of niet toch duidelijker de grenzen aangeven, denk ik.

  

"Hier"!

Gehoorzaam zijn. 

Ik oefen het "hier" vaak tussendoor. Dan krijgen ze een koekje. Sinds Foppe bij ons is, komt Bessel ook veel sneller en blijer. 

Bessel blijft in het vergelijk met Foppe dichter bij me. Foppe is steeds aan het speuren. Er zijn erg veel wildsporen en dan moet men toch op onderzoek uit gaan!

Even rusten.

Het is vaak vermoeiend met twee honden in de natuur aan de riem te lopen. Soms neem ik het verbindingsstuk voor twee honden mee. Dat is heel handig als ik in de winkel (tot nu toe enkel de dierenwinkel) loop met beide honden. Maar ook op smalle paden gaat dat goed. Dan mogen de honden ook niet snuffelen, ze moeten gewoon braaf lopen.

Op smalle wegen aan de gekoppelde riem.

Aan het einde van onze wandeling in de prachtig ondersneeuwde omgeving gingen we even nog naar de Pottenvijver. Foppe wilde gelijk op het eis gaan lopen. Gelukkig had ik hem al aan de riem. 

Afgelopen jaar hebben de schaatser hier veel lol gehad.

Het eis is nog niet dragend.

Resumé.

Het is heel leuk om twee honden te hebben. Maar ik heb nooit gedacht dat een hond zo uitdagend kan wezen. Foppe brengt met zijn karakter een heel nieuwe sfeer in mijn leven. Ik heb erg veel plezier met dit kereltje. En wat ik al heel vroeg opmerkte, hij houdt me alert, ook ben ik vaak te laat. Het is af en toe moeilijk om hem slimmer af te zijn....