dinsdag 5 maart 2013

Lentezon

Eindelijk weer eens mooi weer!
Het fototoestel moet dan beslist mee als ik met de honden ga wandelen. Intussen is het toch een beetje een hobby geworden om foto's te schieten. Ik neem dan ook de tijd om de honden wat extra oefeningen te laten doen.


Maatjes.


Foppe reageert en loopt steeds sneller dan Bessel.


Ik heb een dummy meegenomen en wilde deze hier in het hoge gras tussen de bomen gaan afleggen. De honden moesten zitten en wachten. Ik was net 30 meter van hen vandaan en wilde de dummy afleggen. Maar ineens huppelde een haas een meter van mij vandaan. De honden hadden mij in het vizier. En nu natuurlijk de haas ook. Ooooeeeeiiii....
Van Foppe was me bekend dat hij snel kon lopen. Maar ineens was Bessel heeeel erg snel en hij voerde de jacht aan. Gelukkig kon ik ze in de buurt houden met mijn stem en fluiten. Of was het zo dat de haas helemaal niet verder ging en zich ergens verstopte? Ik weet eigenlijk te weinig over hazen. Het geheel duurde zo ongeveer 5 minuten, maar voor mijn doen te lang. 
Een gelukkige toeval wilde dat mijn fototoestel op serie ingesteld was en af ging. Anders zal ik geen foto's hebben. Op zo een moment heeft men geen tijd om foto's te maken en enkel maar de belangstelling om de honden weer onder controle te krijgen.



Rechts Bessel, achter Foppe. Van de haas geen spoor, 
maar net liep hij wel hier langs.


Noch steeds Bessel vooraan.



Hoe snel kan toch die vast blinde Bessel
tussen de bomen door hollen!



Intussen accepteert Bessel lichaamscontact met Foppe. Vaak zie ik ze beiden naast elkaar hollen. Foppe is weliswaar ondergeschikt, maar gebruikt zijn lichaamstaal op een onnozele manier, zodat Bessel intussen zelfs overdag momenten heeft, waar hij Foppe de snuit likt. Foppe is steeds heel spontaan en doet het terug.


Zij aan zijn.


Foppe neemt een voetbad. Hij heeft net een jagdpartijtje achter de rug.


Vandaag wilde ik weer eens iets nieuws uitproberen. Ik wilde de dummy in het water leggen en kijken of Foppe hem dan ook uithaalt en apporteert. Ik koos daarvoor een plekje waar hij van de oever de dummy zo kon pakken zonder te moeten zwemmen. De dummy drijft op het water. Maar ik leegte hem op het mos dat aan de oever onder water was. Zo kon de dummy niet wegdrijven. 


De eerste keer een dummy uit het water halen.


Een nieuw gebied, een lange afstand. En toch apporteren.



Later kwam ik op een weiland. Hier wilde ik een nog langere afstand uitproberen. In het totaal waren het dan toch iets van 200 meter, waar Foppe de dummy moest ophalen. Hij keek vrij zittend toe, hoe ik de dummy wegbracht. Toen ik hem stuurde, ging hij de gewone afstand goed, dan keek hij rond. Maar omdat het een witte dummy was, kon hij deze goed zien en ging in galop verder. Op mijn fluiten naam hij hem op en bracht hem ook grotendeels in galop terug.



Zooooo ver!


Ja, hier....

Van deze wandelingen, waar ik bij gelegenheid een oefening inbouw, zijn de honden meer vermoeid dan als ze alleen maar snuffelen en vrij of aan de riem gaan. Foppe heeft, sinds ik met hem oefeningen doe, nog maar zeer weinig gesloopt. En ik kan steeds meer eisen aan hem stellen.
Voor mij is het praktisch omdat ik dan niet nog extra ergens naartoe moet rijen om te trainen. En het is voor de relatie met de honden erg leuk. Je wordt steeds meer een team.

2 opmerkingen:

  1. Prachtig blog Barbara. mooie foto's, goede uitleg en drie mooie afsluitende zinnen.
    Gr Jan W

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is leuk om aan de band met je hond te werken.
    Mooie foto's en een erg leuk verhaal!

    BeantwoordenVerwijderen