maandag 25 maart 2013

Een weekeind in het veld.

Foppe en ik hadden de gelegenheid drie dagen achter elkaar in het Tecklenburger Land bij een trainer van jachthonden te trainen. De omgeving is open, er zijn veel fazanten en hazen in het weiland. Er rijden nauwelijks auto's op de veldwegen. Met toestemming van de pachter van het jachtgebied en de boeren mochten we op bestemde velden met de honden oefenen. 
Het was koud, gedeeltelijk ook nat. Maar eigenlijk was het ideaal voor ons. De boeren kwamen nog niet aan toe de velden te bewerken omdat het te koud en nat was. Op vele velden lagen nog stoppels van de herfstoogst. Ideaal om de groei niet te verstoren en er waren ook vele hazen en vogels op het veld. 
Het was een groep van 3 Irish Setter, 1 Duitse Korthaar, 1 English Setter, 1 Weimaraner (korthaar) en 1 Stabij.
Foppe was de jongste. Omdat het training op maat was, hinderde dat niet. Ik mocht in overleg aan de sleep, zweet en het voorstaan oefenen. Ook aan de appel werd gewerkt.



Foppe brengt zijn eerste eend  vanaf
de eindpunt van een 300 meter lange sleepspoor.

Ik was benieuwd hoe Foppe omgaat met de eend. Hij had tot nu toe alleen de geur van de eend aan de endenveren van de dummy gesnuffeld. Tot mijn tevredenheid deed hij helemaal niet moeilijk. Ik hield de dode eend een tijdje in de hand. Foppe snuffelde wat daaraan. Dan heb ik ze Foppe in de vang gegeven met de opdracht 'apport'. Toen dit goed ging heb ik de drie stappen van het apporteren gedaan en ook dit ging prima. Toen heeft mijn collega een sleep van driehonderd meter met 3 winkels gelopen. Hij bleef ietsje verstopt bij het einde staan om te observeren hoe Foppe de eend op zou nemen. Tot mijn verbazing liep Foppe de sleep helemaal zuiver en aan het eind pakte hij de eend op en bracht ze naar mij. Het enige commando was in het begin 'zoek apport' terwijl ik een handbeweging over de bodem maakte waar de sleep begon.
Dit is wat anders dan in Nederland. Maar ik moest Foppe dit zo aanleren en hij begrijpt dat hij op de sleep moet.



Lekker spelen op het open veld.

Tussen de oefeningen door mochten de jonge honden met elkaar spelen. Heerlijk, zoveel uitloop! En als ze een haas opjaagden vond dit niemand erg, we hadden immers de toestemming om hier te vertoeven met de honden. Het is toch een feit dat honden nooit een haas kunnen bijbenen en hem kunnen pakken.


Foppe in het maisveld op zoek naar fazanten.

Voor het eerst hebben Foppe en ik de discipline 'voorstaan' mogen oefenen. Ik heb wel al over gelezen en gehoord. Maar hoe je dat een hond echt aanleert is bijzonder. Foppe en ik mochten in de akker van de jachtopzichter. Hij had met opzet de mais niet geoogst. Hij voert op deze manier de fazanten in zijn jachtgebied.
Toen ik de eerste ochtend op de akker ging heb ik zelf zeker 8 fazanten opgejaagd. Foppe begreep het gehele helemaal niet en liep achter de opvliegende vogels aan. Toen vond hij een hazenspoor en vervolgde die een tijd. Helemaal in de verte keerde hij dan om en kwam weer terug, alles in snel tempo.



De mais is niet geoogst en de vogels,
spreek fazanten, hebben hier een paradijs.

De tweede ochtend ging hij al met meer systeem en keek ook beter op mij. En het geluk was bij ons. Ik stond in de buurt van een fazant toen Foppe ook in de buurt kwam. Ik zag hoe hij bleef staan, de wind snuffelde en ik kon hem prijzen voor het staan. En dan vlog ze op, de vrouwtjes-fazant.
Voorlopig was dit de enige vogel die we vonden. Dus, toen we het veld afgespeurd hadden ging ik weer met Foppe terug, nogmaals zoekend. En weer bij toeval zag ik een fazantenhaan even tussen de maiskolven door en gelijk daarop Foppe in de buurt. En nogmaals bleef hij staan, had de wind in de neus gekregen en ik kon hem prijzen. Dan liep hij jammer genoeg nog dichter bij om te zoeken - en de haan vlog op.
Ik vond het leuk dat Foppe nu het commando 'sta' begrijpt. Maar het 'inschieten' zal hij wel blijven doen als ik het niet voldoende kan oefenen. En in mijn woonplaats zijn er geen vogels waar ik dat ook zo kan oefenen. Eigenlijk is het de bedoeling dat hij blijft staan totdat de jager klaar staat om de vogel af te schieten. En als de vogel opvliegt moet de hond blijven staan.


Foppe vies tot het middel, Bessel netjes schoon....

Foppe vond het prachtig om te struinen. Er waren heel veel hazensporen. En de jachtopzichter, spreek hondentrainer, gunde Foppe het speurwerk. Bessel bleef steeds een beetje in de buurt. Zo had ik ook twee totaal verschillend uitziende honden tegen de avond. Foppe had weer eens vier donkere benen en een donkere buik. Bessel bleef vrij schoon.
Met Bessel heb ik niet gewerkt, maar hij was wel steeds bij de pauzen en soms ook tussendoor in actie, hij snuffelde ook graag, maar bleef bij mij. Ik merk wel duidelijk dat hij minder behoefte heeft als de jongere honden om te hollen.

We hebben ook zweetsporen uitgewerkt. Daarvoor waren bosjes met heel veel verleidingen van hazen en vogels. Foppe deed het heel goed op de vochtige, slecht begaanbare grond. Ik kreeg wel vele takken in het gezicht omdat ongeacht de maat van de voorjager de zweetspoor gedeeltelijk dwars door een jonge bos ging...

Op de laatste dag heb ik Foppe nog op de proef gesteld met een kraai. Een collega heeft de laatste sleep met een kraai getrokken. Mooi overzichtelijk, over een straatje en door een berm met struiken, drie winkels en aan het eind op een totale afstand van ongeveer 350 meter heeft hij de kraai neergelegd. Het waaide vrij sterk, zeker niet goed om een ongeoefende hond te laten gaan. Maar ik vertrouwde Foppe en zijn goede neus. Hij had niet mogen kijken hoe de spoor gelegd werd.
Wederom stuurde ik Foppe met 'zoek apport'. En hij ging gedeeltelijk wel onzuiver (door de windverwaaingen) maar toen hij bij de kraai kwam treuzelde hij niet, neen, hij pakte ze op, draaide om en kwam snel (gedeeltelijk in galop) terug met de kraai in de vang.
Wat een mooie afsluiting van deze trainingsdagen!


Ja hoor, hij brengt de kraai zonder verder commando.

En toen lieten we de honden allemaal nog gezamenlijk spelen, voordat we aan de lange rit naar huis begonnen. Ineens zagen de Setters een haas in de verte, gingen daarop af en mijn Foppe natuurlijk mee. Dom was alleen dat Foppe nu zo vaak mocht 'jagen' dat hij van geen ophouden wist. Toen de Setters mooi op het fluitje terugkwamen was van Foppe natuurlijk geen spoor meer te bekennen. Niet een klein zwart-wit puntje aan de horizon. 

Zo heeft de hele groep een kwartier zitten wachten terwijl ik aan het fluiten was en eigenlijk van binnenin een beetje lachen moest over mijn rakker. 
Heerlijk ook, hoe hij dan aankwam, vliegend over de velden, in volle galop. Enkel mijn trainster vond dit niet leuk en heeft een hele tirade aan Foppe gehouden. Ze was meer op mij boos dat ik niet zelf met Foppe schold. Maar op Foppe heeft het veel indruk gemaakt dat ze zo boos was en hij drukte zich helemaal aan mij, tijdens het lopen. Ik moest moeite doen om ook nog wat strenge zinnen tegen Foppe te zeggen. Ze heeft wel gelijk, als ik zo intensief fluit en hij komt als hij wil, dan wordt dat nooit iets met zijn appel. De zwakste plek van Foppe en mij. Ik laat hem teveel door. Omdat ik van zijn streken hou. Maar omdat ongehoorzaam wel ook gevaarlijk is (vooral tijdens de jacht, maar ook in verband met treinen, auto's en fietser) moet en wil ik wel daaraan werken!

Ik hoop dat ik de gelegenheid krijg om weer eens mee te doen aan zulke trainingsdagen. Bedankt de organisatoren voor deze dagen!

3 opmerkingen:

  1. Top Barbara, ik zit alleen al van je verhaal te genieten.
    Wat moet jij dan wel niet jij live genoten hebben.
    Prachtig te lezen dat Foppe het zo goed doet, wees er maar zuinig op!!
    Gr Jan W

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volgens mij is het herkenning, dat je zo kunt meegenieten, Jan.
    In de daad, ik geniet enorm van Foppe en het werken met hem, buiten in de natuur. En je advies, zuinig op hem te wezen slaat zeker op zijn appel en zekerheid... Ik ben echt bezig om hem volgzamer te krijgen, maar hij is zo vol levensvreugde, bewegingsdrang en een echte Stabij!
    Groetjes, Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben weer bij gelezen Barbara!
    Wat een prettig jachthondje is Foppe. Je zou best al met de KNJV proeven mee kunnen doen dit jaar. Beesd bijvoorbeeld? Meestal 1e vrijdag in augustus. Ik doe ook mee met mama Imre!

    Groetjes,
    Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen