Een dagje training samen met andere Stabij's en Wetters.

Als je in Duitsland een jachthond hebt en je wilt en jachtproef doen moet je in het bezit van een jachtdiploma wezen. Omdat ik geen jachtexamen heb gedaan kan ik dus in Duitsland niet starten voor een proef.

Ik heb ook vastgesteld dat de jachtproeven in Duitsland en Nederland verschillen. In Nederland werk je op een proef met dood, koud wild dat een helper opgooit. In Duitsland moet je zelf een eend schieten die je hond meteen moet halen. In hogere proeven wordt ook met dode vossen gewerkt.

Het lijkt me jammer om geen jachtproeven met Foppe te doen. En zo heb ik me voor een training van de Nederlandse Vereniging Stabij- en Wetterhounen (NVSW), waar ik lid van ben, aangemeld. Het was een trainingsdag 'Working Test' en er werd alleen het apporteren en steadiness getraind.

Op die ochtend was het erg koud. Al half maart en er was in Vlissingen nog sneeuw op de straat! Een deelneemster uit België was gelukkig al de dag tevoren naar Nederland vereist. In België was er op die dag chaos op de straat door de sneeuw .

We hadden geluk in de buurt van Nijmegen, er was alleen een harde, koude wind. Maar het bleef droog.

Met een beker warme koffie, thee of chocomelk en een plakje cake werden we verwelkomd. Wat is dat toch een verschil met Duitsland! Daar komt men niet eens op het idee!

De jonge reu wil graag werken - of spelen?

In de ochtend gingen we een parcours lopen waar we op elke post verschillende oefeningen/spelletjes gingen doen. Het ging om de gehoorzaamheid van de hond en de samenwerking van hond en baas. De honden waren allen verschillend gevorderd. De jongste was maar net 6 maanden. De verst gevorderden hadden al de jachtproef B gedaan. Maar iedereen kond wat voor zich opsteken.

 

Op een post hebben we het rollende fluitje gebruikt om de hond te laten zitten. We hebben de eerste stappen van de oefeningen ter plaatse gedaan en wat handvatten voor het verdere training gekregen. 

De tweede post was het apporteren. Een makkie voor Foppe. Alleen was nieuw, dat iemand anders het apport gaat opgooien, maar dit heeft hier op een afstand van 10 meter geen extra reactie bij Foppe teweeg gebracht.

Bij de derde post ging het om het gehoorzaam zijn. Je moest de hond een voerbak met een lekker brokje voorhouden en hem eruit laten eten. Dan moest je de voerbak weggooien. De hond mocht eerst naartoe gaan als je hem het commando gegeven had. Als hij 'wegschot' was de voerbak leeg. Als hij bleef zitten ging de helpster naartoe en legde een brokje erin.

 

Hanneke instrueert en de bazin probeert

haar hond te vertellen wat hij te doen heeft.

Bij de vierde post ging het om het aansturen met de hand. We gingen een apport steeds op dezelfde plek terugleggen en de hond moest het enkele keren steeds vanuit een andere plek gaan halen. Je oefent daarmee, dat de hond op je hand begint te letten, zodat je hem naar een punt kunt sturen.

Deze oefening was moeilijker voor Foppe. Hij heeft blijkbaar mijn hand nog niet in verbinding gebracht met het vooruitsturen naar de dummy. Hij liep dus tot dusver steeds daarnaar toe, waar ik vandaan kwam, daar waar ik het apport neergelegd had. Interessant, daarom lukte het me ook niet, om hem vooruit te sturen! Ik heb dat al zo vaak geoefend, en als ik ergens naartoe liep en terug ging lukte dat. Maar zo in het vrije op een straat of zo lukte het niet!

Na de lunch in de kou gingen we een proef oefenen/nabootsen. De honden die al apporteerden gingen in een groep, de anderen vormden de tweede groep.

Reuzebenieuwd hoe Foppe het ging doen, liepen we samen naar de startpunt. Gauw merkte ik hoe een hond een gewoontedier is. Als je iets getraind hebt op een bepaalde manier moet je het eerst omzetten als je weet dat de afloop iets anders is als hoe je voornamelijk getraind hebt. Foppe begreep niet goed dat ik niet een apport ging neerleggen maar dat een helper het opgooide. Bij het eerste apport zag ik hoe de helper het opgooide. Maar hoe het neergevallen is heb ik niet gezien omdat het achter een klein heuveltje op de grond terecht kwam. Foppe begreep helemaal niet dat hij daar op letten zou. Ik kon Foppe niet sturen omdat hij niets gezien heeft en niet op mijn hand lette/spreek mijn teken met de hand niet begreep. Toen hij bij het tweede apport eenmaal het apport in het vizier had, ging hij het correct opnemen en brengen. De helper waren verbaast over dit gedrag. Ze vroegen me ook direct of ik dit nog niet geoefend had. Ze waren wel blij en verbaast hoe Foppe de dummy bij de tweede oefening zuiver opgenomen en mij aangeboden had.
Dus aan mij, om met helpers in Duitsland dit onderdeel te oefenen.


Na enkele heel goede en minder succesvolle teams aan het werk gezien te hebben was de namiddag al om.

Na het werken nog een korte wandeling

over de strand. Het water was ijskoud.

Na een evaluatie een aansluitend een kort wandelingetje aan het water hebben we afscheid genomen. Ik heb heel veel gezien en geleerd. Bedankt alle organisatoren en helpers!